ပထမဘုရင္ကပ်ဴေစာထီးလို႔ ေဖာ္ျပတယ္။ သူက တေကာင္းဘုရင္ မဟာသတိုးရာဇာနဲ႔ သူ႕သားေတာ္သေရေခတၲရာ ဘုရင္မဟာသမၻဝတို႔ရဲ႕မ်ိဳးႏြယ္၊ သတိုးအာဒိစၥရာဇာဆိုတဲ့ မင္းမ်ိဳးက ေမြးလာတဲ့ သားေတာ္လို႔ဆိုပါတယ္။ေဖာ္ျပခ်က္က ခပ္မွိန္မွိန္ျဖစ္ပါတယ္။ ပ်ဴေစာထီးရဲ႕ ေရွ႕မွာ ဘုရင္၂ပါး ရွိျပန္တယ္။ ဖခင္သမုဒၵရာဇ္မင္း။
ေနာက္ေတာ့အိမ္ေရွ႕မင္း ပ်ဴေစာထီးက သူ႕ဆရာကို မင္းလုပ္ပါဆိုၿပီး ဦးစားေပးခဲ့လို႔ ရေသ့လူထြက္ ရေသ့ေၾကာင္မင္း အုပ္စိုးခဲ့တယ္။
ေနာက္မွပ်ဴေစာထီး မင္းျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။
ေနာက္ ပ်ဴေစာထီးရဲ႕သားေတာ္ ထီးမင္းယဥ္ ကေန သည္ထန္မင္းအထိ မင္း ၆ ပါးအုပ္စိုးခဲ့တယ္။
ထီးမင္းယဥ္၊
ယဥ္မင္းပိုက္၊
ပိုက္ေသလည္၊
ေသဥ္လည္ေၾကာင္၊
ေၾကာင္ဒူရစ္၊
သည္ထန္။
ေသဥ္လည္ေၾကာင္မင္းလက္ထက္မွာ ပန္းပဲေမာင္တင့္တယ္ ေမာင္ႏွမ ျျဖစ္တဲ့ မဟာဂီရိနတ္ စတင္ေပၚေပါက္ ခဲ့ပါတယ္။ စြမ္းအားႀကီးတဲ့ ေမာင္တင့္တယ္ကို ဖမ္းဖို႔လုပ္၊ ထြက္ေျပး။ သူ႕ညီမ/ခ်စ္သူကို ေသဥ္လည္ေၾကာင္က မိဖုရားေျမႇာက္။ တစ္ဖက္လွည့္နဲ႔ ေမာင္တင့္တယ္ကိုဖမ္း၊ မီး႐ိႈ႕ကြပ္မ်က္။ ႏွမလုပ္သူ မိဖုရားကမီးပံုထဲခုန္ဆင္း လိုက္ေသ။ အဲ့ဒီမွာ ေမာင္ႏွမ/ခ်စ္သူႏွစ္ဦး မဂၤလာဂီရိ နတ္ေမာင္ႏွမ ျဖစ္သြားၾကပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း မင္းမ်ိဳးမဟုတ္တဲ့ အမတ္သံုးပါး မင္းလုပ္တယ္။ သူတို႔မ်ိဳးဆက္ မင္း ၈ ပါးဆက္အုပ္စိုးခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ ထြန္ခ်စ္မင္း ကေန မင္းေခြးအထိ မင္း ၃ ဆက္။ ေနာက္မင္းမ်ိဳးမဟုတ္ျပန္တဲ့ သူၾကြယ္ ျမင္းေကြ်းမင္း။ ေနာက္မင္းမ်ိဳး သိခၤမင္း ကေန တန္နက္မင္းအထိ မင္း၁၀ ပါး။ ေနာက္ စေလငေခြး က ျမင္းေစာင္းမွာ လုပ္ၾကံၿပီး မင္းျဖစ္ (ငေခြး အမည္နဲ႔ မင္း၂ပါး ေတြ႕ရပါတယ္)။ ေနာက္စေလငေခြးရဲ႕ သား သိန္းဃိုဠ္မင္း။ ထို႔ေနာက္မွ ငေခြး မ်ိဳးဆက္မဟုတ္တဲ့ ေတာင္သူႀကီး ပညာရွိ ေညာင္ဦး ေစာရဟန္း မင္းျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ တန္နက္ ဘုရင္ရဲ႕မ်ိဳးဆက္ ကြမ္းေဆာ္ေၾကာင္းျဖဴမင္း တက္လာပါတယ္။ မိဖုရားသံုးပါးကေန သားေတာ္ သံုးပါး ႀကီးစဥ္ငယ္လိုက္ ေမြးရာမွာ က်ည္စိုး၊ စုကၠေတး၊ အေနာ္ရထာ တို႔ ျဖစ္တယ္။
ပထမ က်ည္စိုး မင္းျဖစ္တယ္။ မုဆိုးကသမင္နဲ႔ မွားပစ္လို႔ ကံကုန္ရတယ္။
ေနာက္ စုကၠေတးမင္း။ စုကၠေတးက အေနာ္ရထာ့ မိခင္၊ သူ႕ဖခင္ရဲ႕မိန္းမကို ဆက္ၿပီး မိဖုရားေျမႇာက္တယ္။ အေနာ္ရထာကို “ညီသားေနာင္မယ္” လို႔ လူဘံုေရွ႕ေခၚရာမွာအေနာ္ရထာက နားမလည္လို႔ ဖခင္ ေၾကာင္းျဖဴမင္းကို ေမးေတာ့မွ သူ႕မိခင္ကိုသိမ္းတယ္ဆိုတဲ့အဓိပၸါယ္ကို သိတယ္။ အဲ့ဒီမွာ ဖခင္ရဲ႕ အၾကံအစည္၊ အစီအမံနဲ႔ ပုပၸါးမွာ အင္အားစုၿပီး ပုဂံကိုျပန္တိုက္တယ္။ အစ္ကို စုကၠေတးနဲ႔စီးခ်င္းထိုးေတာ့ စုကၠေတးေသ။ အေနာ္ရထာရဲ႕မိခင္က သားကိုမပူလင္အသစ္က ပူၿပီး ရင္ဝတ္ကြ်တ္တဲ့ ေနရာမွာ “ရင္ဝတ္ကြ်တ္ဘုရား”၊ “ပုတၲလင္”လို႔ ေအာ္ျမည္ငိုေၾကြးတဲ့ ေနရာမွာ “ပုတၲလင္ဘုရား” ေတြ တည္ေတာ္မူ ခဲ့တယ္လို႔ မွန္နန္းက ဆိုပါတယ္။
အေနာ္ရထာကသူ႕အေဖကို နန္းျပန္တက္ဖို႔ ေျပာေပမယ့္ သူ႕အေဖက ျငင္းလို႔ သူပဲ နန္းတက္ခဲ့ပါတယ္။ မိဖုရားက တစ္ပါးတည္းရွိသတဲ့။ အဲ့ဒီမွာ ရာဇတမန္အမတ္ကို မိဖုရား ရွာေပးဖို႔ ခိုင္းေစခဲ့ပါတယ္။ ေဝသာလီျပည္က ဘုရင့္သမီး အေခ်ာအလွ ပဥၥကလ်ာဏီကို ေနာက္ဆံုး မတတ္သာေတာ့ အေနာ္ရထာဆီ ဆက္သလိုက္ရတယ္။ လမ္းမွာ ရာဇတမန္အမတ္က စိတ္မထိန္းႏိုင္လို႔ မင္းသမီးနဲ႔ ေရာေႏွာမိတယ္လို႔ မွန္နန္းကေရးတယ္။ ဦးကုလားကေတာ့ သံဝါသျဖစ္တယ္ လို႔ ဆိုပါတယ္။ သူ႔အျပစ္ကို ဖံုးဖို႔ရာ ရာဇတမန္က ပဥၥကလ်ာဏီဟာ ဘုရင့္သမီးေတာ္အစစ္ မဟုတ္ဘူးလို႔ ေလွ်ာက္တင္ရာမွာ အေနာ္ရထာကလည္း ယံုၿပီး မင္းသမီးကို ပရိမၼအရပ္ကို ႏွင္ေစပါတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ မင္းသမီးဟာ ကိုယ္ဝန္ အရင့္အမာနဲ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ပရိမၼေရာက္ ပဥၥကလ်ာနီက ေမြးဖြား လာတာကေတာ့ က်န္တပ္မေတာ္သားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ (က်န္တပ္မေတာ္သား အေဖဟာ အေနာ္ရထာလို႔ မွန္နန္း တခ်ိဳ႕ေနရာမွာ ဆိုျငားေသာ္လည္း ရာဇတမန္လည္းျဖစ္ႏိုင္ေခ် ရွိပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ က်န္တပ္မေတာ္သား ဟာ ရခိုင္-ဗမာ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ပါတယ္။)
အေနာ္ရထာဟာသူ႔ကိုအံတုမယ့္ မင္းအျဖစ္ က်န္တပ္မေတာ္သားကို အရြယ္အမ်ိဳးမ်ိဳးမွာ ေတာက္ေလွ်ာက္ လိုက္သတ္ ေနခဲ့ပါတယ္။ ဟူးရားျဖဴ ဟူးရားညိဳတို႔ရဲ႕ ေဟာခ်က္ အရလို႔ ဆိုတယ္။
ဗိုက္ၾကီးသည္၇၀ဝ၀။
လြတ္သြားေတာ့ႏို႔စို႔ကေလး ၆၀ဝ၀။
လြတ္သြားေတာ့ႏြားေက်ာင္းသားအရြယ္ ၅၀ဝ၀။
အေနာ္ရထာအမိန္႔နဲ႔ သတ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒီလို သတ္ရဲ႕ကနဲ႔ က်န္ရစ္တဲ့အတြက္ က်န္စစ္မင္းလို႔ တြင္သတဲ့။ေနာက္ဆံုး ဟူးရားတို႔က မင္းႀကီး ေနာက္တစ္ဆက္မွ မင္းျဖစ္မယ္လို႔ ေဟာေတာ့မွ အေနာ္ရထာစိတ္ေလွ်ာ့ေတာ္မူတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ က်န္တပ္မေတာ္သားနဲ႔ အေနာ္ရထာ ေတြ႕ေနပါၿပီ။ စိတ္မေလွ်ာ့လို႔ကသူနဲ႔ ယွဥ္မယ့္သူ ဆိုၿပီးသတ္ပစ္မယ့္ သေဘာရွိပါတယ္။
(ဒါ အေနာ္ရထာရဲ႕သားအရင္း ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလား။ ရာဇဝင္လာ ပန္းဦးဆြတ္ထားတဲ့ ရာဇတမန္သာ က်န္တပ္မေတာ္သားရဲ႕ ဖခင္ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ပိုမ်ားပါေၾကာင္း။)
(အတြဲ-၄မွာေတာ့ ပုဂံမင္းေတြ အေၾကာင္း အေသးစိတ္ ေဖာ္ျပမွာျဖစ္ပါတယ္။)
အေနာ္ရထာ(ေအဒီ ၁၀၁၇-၁၀၅၉)
(သမိုင္းသုေတသီေတြကေတာ့ ရာဇဝင္လာ ပုဂံမင္းဆက္ အေတာ္မ်ားမ်ားကို အေထာက္အထား ခိုင္ခိုင္မာမာ မေတြ႕ရဘူး ဆိုၾကတယ္။ အေနာ္ရထာ မတိုင္မီ မင္း ၂ ဆက္ေလာက္ ကိုပဲ အေထာက္အထားနဲ႔ ေတြ႕ရတယ္ ဆိုပါတယ္။ သမိုင္းဆိုေပမယ့္ ခုႏွစ္ေတြဟာ သမိုင္းသုေတသီေတြနဲ႔ ကြဲလြဲမႈရွိတဲ့ အတြက္ မေဖာ္ျပခဲ့ပါ။ အေနာ္ရထာမွ စ၍သာ မွန္နန္း ရဲ႕ သကၠရာဇ္ေတြကို ေဖာ္ျပသြားပါ့မယ္။ ဒါလည္း ကြဲလြဲမႈတခ်ိဳ႕ ရွိဆဲပါ။ ဥပမာ-ေဒါက္တာသန္းထြန္း က အေနာ္ရထာကို ၁၀၄၄-၁၀၇၇၊ နန္းသက္ ၃၃ ႏွစ္လို႔ ေဖာ္ျပတာ ေတြ႕ရပါတယ္။) အေနာ္ရထာဟာ အစ္ကိုကိုသတ္မိလို႔ ၆လေလာက္ ေကာင္းေကာင္း အိပ္မေပ်ာ္ခဲ့ဘူးဆိုတယ္။ က်န္တပ္မေတာ္သားဟာ သူ႕ေနာက္ တစ္ဆက္ျခား မင္းျဖစ္မယ္ ဆိုတာ သိလိုက္ရေတာ့ သူ႔နန္းကိုလုမွာမဟုတ္တဲ့ အတြက္ အရည္အခ်င္းကို သေဘာက်ၿပီးသား ျဖစ္တာနဲ႔ အပါးေခၚထားပါတယ္။ ေနာက္ပုဂံသူရဲေကာင္း၄ ေယာက္လို႔ ေက်ာ္ၾကားတဲ့ ငေထြ႐ူး၊ ငလံုးလက္ဖက္၊ ေညာင္ဦးဘီးတို႔ကို ဆက္လက္ စည္း႐ံုးႏိုင္ခဲ့တယ္။
(ရာဇဝင္လာမဟုတ္ေပမယ့္ေဒါက္တာသန္းထြန္းရဲ႕ ေျပာျပခ်က္ တခ်ိဳ႔ကိုအေျခခံ ေရးသားထားတဲ့ ေဒၚခင္မ်ိဳးခ်စ္ရဲ႕ Anawrahta of Burma စာအုပ္ထဲ မေတာ့ ဒီသူရဲေကာင္း ၄ ေယာက္ အေၾကာင္း အေတာ္ အက်ယ္တဝန္႔ ေရးထားပါတယ္။)
အေနာ္ရထာဟာလူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အရည္အေသြးကို ေကာင္းေကာင္း ၾကည့္တတ္သူျဖစ္တယ္။ ေညာင္ဦးဘီးဟာ ဧရာဝတီျမစ္ကိုဟိုဘက္ကမ္း၊ ဒီဘက္ကမ္း မနားတမ္း ကူးလာ၊ ဒီဘက္ကမ္း ျပန္ေရာက္ေတာ့လည္း ေညာင္ဦးကမ္းပါးကို မနားတမ္း ေျပးတက္ႏိုင္သတဲ့။ သူဟာ အေနာ္ရထာရဲ႕ ေရတပ္ခ်ဳပ္ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ ငေထြ႐ူးကေတာ့ ထန္းပင္တစ္ေထာင္ကို မနားတမ္း တက္ၿပီး ထန္းလွီးႏိုင္ပါတယ္။ဒီလို စြမ္းႏိုင္ေအာင္ ခိုင္းၾကတာက အေနာ္ရထာရဲ႕ရဲမက္ေတြ ျဖစ္တယ္လို႔ ေဒၚခင္မ်ိဳးခ်စ္ကဆိုပါတယ္။ ငလံုးလက္ဖယ္ ကေတာ့ ႏြားအရွဥ္း ၃၀ ကို မနားတမ္း ထြန္ေရးက ႏိုင္သူ ျဖစ္သတဲ့။ ေဒၚခင္မ်ိဳးခ်စ္ထဲမေတာ့ ငလံုးလက္ဖယ္ဟာ မိုးမရြာလို႔ နတ္ပူေဇာ္ ေနသူေတြနဲ႔ ခြဲထြက္ၿပီး ေခ်ာင္းေတြကေန ေျမာင္းေဖာက္ ေရသြယ္ၿပီး တီထြင္ ၾကံဆ စိုက္ပ်ိဳးႏိုင္လို႔ အေနာ္ရထာက သေဘာက်ခဲ့တာလို႔ ေရးပါတယ္။ ဇာတ္လမ္း အေနနဲ႔လည္း အေနာ္ရထာဟာ သာမန္အရပ္သား ေယာင္ေဆာင္ၿပီး တိုင္းခန္းလွည့္လည္ရာကေန ဒီသူရဲေကာင္း ေတြကို ရွာေတြ႕ခဲ့တာလို႔ ေဖာ္ျပတယ္။
(သမိုင္းသုေတသီေတြကေတာ့ ရာဇဝင္လာ ပုဂံမင္းဆက္ အေတာ္မ်ားမ်ားကို အေထာက္အထား ခိုင္ခိုင္မာမာ မေတြ႕ရဘူး ဆိုၾကတယ္။ အေနာ္ရထာ မတိုင္မီ မင္း ၂ ဆက္ေလာက္ ကိုပဲ အေထာက္အထားနဲ႔ ေတြ႕ရတယ္ ဆိုပါတယ္။ သမိုင္းဆိုေပမယ့္ ခုႏွစ္ေတြဟာ သမိုင္းသုေတသီေတြနဲ႔ ကြဲလြဲမႈရွိတဲ့ အတြက္ မေဖာ္ျပခဲ့ပါ။ အေနာ္ရထာမွ စ၍သာ မွန္နန္း ရဲ႕ သကၠရာဇ္ေတြကို ေဖာ္ျပသြားပါ့မယ္။ ဒါလည္း ကြဲလြဲမႈတခ်ိဳ႕ ရွိဆဲပါ။ ဥပမာ-ေဒါက္တာသန္းထြန္း က အေနာ္ရထာကို ၁၀၄၄-၁၀၇၇၊ နန္းသက္ ၃၃ ႏွစ္လို႔ ေဖာ္ျပတာ ေတြ႕ရပါတယ္။) အေနာ္ရထာဟာ အစ္ကိုကိုသတ္မိလို႔ ၆လေလာက္ ေကာင္းေကာင္း အိပ္မေပ်ာ္ခဲ့ဘူးဆိုတယ္။ က်န္တပ္မေတာ္သားဟာ သူ႕ေနာက္ တစ္ဆက္ျခား မင္းျဖစ္မယ္ ဆိုတာ သိလိုက္ရေတာ့ သူ႔နန္းကိုလုမွာမဟုတ္တဲ့ အတြက္ အရည္အခ်င္းကို သေဘာက်ၿပီးသား ျဖစ္တာနဲ႔ အပါးေခၚထားပါတယ္။ ေနာက္ပုဂံသူရဲေကာင္း၄ ေယာက္လို႔ ေက်ာ္ၾကားတဲ့ ငေထြ႐ူး၊ ငလံုးလက္ဖက္၊ ေညာင္ဦးဘီးတို႔ကို ဆက္လက္ စည္း႐ံုးႏိုင္ခဲ့တယ္။
(ရာဇဝင္လာမဟုတ္ေပမယ့္ေဒါက္တာသန္းထြန္းရဲ႕ ေျပာျပခ်က္ တခ်ိဳ႔ကိုအေျခခံ ေရးသားထားတဲ့ ေဒၚခင္မ်ိဳးခ်စ္ရဲ႕ Anawrahta of Burma စာအုပ္ထဲ မေတာ့ ဒီသူရဲေကာင္း ၄ ေယာက္ အေၾကာင္း အေတာ္ အက်ယ္တဝန္႔ ေရးထားပါတယ္။)
အေနာ္ရထာဟာလူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အရည္အေသြးကို ေကာင္းေကာင္း ၾကည့္တတ္သူျဖစ္တယ္။ ေညာင္ဦးဘီးဟာ ဧရာဝတီျမစ္ကိုဟိုဘက္ကမ္း၊ ဒီဘက္ကမ္း မနားတမ္း ကူးလာ၊ ဒီဘက္ကမ္း ျပန္ေရာက္ေတာ့လည္း ေညာင္ဦးကမ္းပါးကို မနားတမ္း ေျပးတက္ႏိုင္သတဲ့။ သူဟာ အေနာ္ရထာရဲ႕ ေရတပ္ခ်ဳပ္ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ ငေထြ႐ူးကေတာ့ ထန္းပင္တစ္ေထာင္ကို မနားတမ္း တက္ၿပီး ထန္းလွီးႏိုင္ပါတယ္။ဒီလို စြမ္းႏိုင္ေအာင္ ခိုင္းၾကတာက အေနာ္ရထာရဲ႕ရဲမက္ေတြ ျဖစ္တယ္လို႔ ေဒၚခင္မ်ိဳးခ်စ္ကဆိုပါတယ္။ ငလံုးလက္ဖယ္ ကေတာ့ ႏြားအရွဥ္း ၃၀ ကို မနားတမ္း ထြန္ေရးက ႏိုင္သူ ျဖစ္သတဲ့။ ေဒၚခင္မ်ိဳးခ်စ္ထဲမေတာ့ ငလံုးလက္ဖယ္ဟာ မိုးမရြာလို႔ နတ္ပူေဇာ္ ေနသူေတြနဲ႔ ခြဲထြက္ၿပီး ေခ်ာင္းေတြကေန ေျမာင္းေဖာက္ ေရသြယ္ၿပီး တီထြင္ ၾကံဆ စိုက္ပ်ိဳးႏိုင္လို႔ အေနာ္ရထာက သေဘာက်ခဲ့တာလို႔ ေရးပါတယ္။ ဇာတ္လမ္း အေနနဲ႔လည္း အေနာ္ရထာဟာ သာမန္အရပ္သား ေယာင္ေဆာင္ၿပီး တိုင္းခန္းလွည့္လည္ရာကေန ဒီသူရဲေကာင္း ေတြကို ရွာေတြ႕ခဲ့တာလို႔ ေဖာ္ျပတယ္။
ပန္းဦးလႊတ္
သူရဲေကာင္းေတြစုစည္းမိေပမယ့္ အေနာ္ရထာ မင္းျဖစ္ကာစမွ ဘဝင္မက်တာ တစ္ခုရွိတယ္။ အဲ့ဒါ အရည္းႀကီး ေတြပါ။ဗုဒၡဘာသာ အမည္ခံ ဝိဇၨာလိုင္းေပါ့။ မဂၤလာေဆာင္မယ့္ သတို႔သမီးကို ညဥ့္ဦးကတည္းက အရည္းႀကီးေတြဆီ ပို႔ထားရတယ္။ မနက္ မိုးေသာက္မွ သတို႔သားနဲ႔ လက္ထပ္ခြင့္ရွိပါတယ္။ အဲ့ဒီေခတ္မွာ မဂၤလာဦးည ဆိုတာ မရွိဘဲ မဂၤလာေႏွာင္း နံနက္ပဲ ရွိခဲ့တယ္လို႔ဆိုရမွာပါ။ ဒါကို “ေက်ာင္းလႊတ္ ပူေဇာ္တယ္”၊ “လႊတ္တယ္” စသည္ျဖင့္ ကဗ်ာဧခ်င္းေတြမွာ စပ္ဆိုၾကပါတယ္။ ဒီကိစၥကို အေနာ္ရထာက မွားတယ္လို႔ တႏံု႔ႏံု႔ ထင္ေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ အရည္းႀကီးေတြကို ဖယ္လိုက္ရင္ဘာကိုးကြယ္ရမွန္းလည္း သူ မသိ။ မွန္ေသာတရားကို ရလိုပါ၏ လို႔ အေနာ္ရထာ ေတာင့္တမိပါတယ္။
သထံုမွ ရွင္အရဟံ
တမၼဒီပတိုင္းေခၚတဲ့ ပုဂံျပည္မွာ သာသာနာျပဳဖို႔ နတ္သား ဝင္စားတဲ့ မြန္ျပည္မွ ရွင္အရဟံ (မြန္အမည္ဓမၼဒႆီ) ဟာသထံုမွ ၾကြလာပါတယ္။ ပထမဆံုး ေတာထဲမွာ မုဆိုးကေတြ႕ၿပီး ထူးဆန္းတယ္ထင္ကာ ဘုရင္ထံဆက္ ပါတယ္။ ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း သင့္ရာမွာ ထိုင္ဖို႔ အေနာ္ရထာ ဆိုရာမွာ ရွင္အရဟံကပလႅင္ထက္မွာ တက္ထိုင္တယ္။ ေနာက္ဆံုး အေနာ္ရထာဟာ သူရွာေနတဲ့ တရားစစ္၊ တရားမွန္ကိုရွာေတြ႕ၿပီးအရည္းႀကီး ေတြကို ႏွိမ္နင္းပါ ေတာ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ျမန္မာ ျပည္ၾကီး ဗုဒၡသာသာ ထြန္းလင္းလာခဲ့ပါ ေတာ့တယ္။
ကုလားညီေနာင္
မြန္ဌာနီသထံုျပည္ကို ကုလားညီေနာင္ ၂ ပါး သေဘၤာပ်က္ၿပီး ေရာက္လာပါတယ္။ အခ်ိန္ ကာလအားျဖင့္ ၁၁ရာစု ဆိုေတာ့ကာ ပင္လယ္ထဲမွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ နားလည္တဲ့ ကုလားေတြ မရွိပါဘူး။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာအဂၤလိပ္ေတြေတာင္ ပင္လယ္ထဲ မေရာက္ၾကေသးဘူး။ ဗမာေတြက အားလံုးကို သိမ္းၾကံဳးၿပီး ကုလားေခၚခဲ့ ၾကတာပါ။ ထိုစဥ္က ကုလားရဲ႕ အဓိပၸါယ္က ျမတ္ေသာမ်ိဳးႏြယ္ ျဖစ္သတဲ့။
(ဒါေၾကာင့္ကြ်န္ေတာ္ေတာင္ စဥ္းစား မိေသးတယ္။ ဗမာၾကီး ျဖစ္တဲ့ ဦးကုလားက ဘာေၾကာင့္မ်ား ဒီနံမည္မွည့္ထားရပါလိမ့္လို႔။)
(ေသခ်ာတာကဒီကုလားညီေနာင္ဟာ ဥေရာပသားေတြ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ ဆရာမ်ား ေပၚတူဂီလို႔ ယူဆၾကတယ္။ ဒါကမၻာ့သမိုင္းနဲ႔ ႏိႈင္းခ်ိန္ ယွဥ္ထိုးၿပီး ေျပာတာျဖစ္ပါတယ္။ မွန္နန္းထဲမွာ ညီေနာင္ရဲ႕အမည္ေတြ မပါ။ ျဗတ္ဝိ၊ ျဗတၱ လို႔ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ သိထားပါတယ္။)
ဒီညီေနာင္ကိုသထံုမင္း ဆရာေတာ္က ေမြးစားတယ္။ တစ္ေန႔ ေဇာ္ဂ်ီဓိုရ္ ဖိုဝင္သား စားမိလို႔ ဆင္ေျပာင္ႀကီးလိုအားရွိ လာၾကသတဲ့။ ေနာက္ ျဗတ္ဝိ အိမ္ေထာင္က်တယ္။ ဘုရင္က သူတို႔ အစြမ္းကို ထိတ္လန္႔တဲ့အတြက္ဖမ္းၿပီးသတ္ေတာ့ အစ္ကိုျဖစ္သူ ျဗတ္ဝိ ေသ။ ညီျဗတၱ က ပုဂံကို ထြက္ေျပးပါတယ္။
ျဗတ္ဝိရဲ႕ဘယ္လက္၊ ညာလက္၊ ဘယ္ေပါင္၊ ညာေပါင္၊ ေခါင္း၊ အူအသည္းေတြကို သထံုပတ္လည္ အရပ္မ်က္ႏွာေတြမွာ ျမႇဳပ္ႏွံခဲ့ၾကတယ္။ အေစာင့္အေရွာက္ သေဘာေပါ့။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဘယ္ရန္သူမွ သထံုကို မဝင္ႏိုင္ဘူးဆိုတယ္။
အေနာ္ရထာကျဗတ္တ ကို ပုပၸါးက စံပယ္ပန္း တစ္ေန႔ ဆယ္ေခါက္ အခူး ခိုင္းတယ္။ ပုဂံနဲ႔ ေက်ာက္ပန္းေတာင္းဆိုေတာ့ မိုင္ ၃၀ ေလာက္ရွိမေပါ့။ သိပ္နီးတဲ့ ခရီးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲ့ဒီ ပုပၸါးမွာဘီလူးမ နဲ႔ ျဗတ္တ သံဝါသျပဳတယ္လို႔ မွန္နန္းက ေရးတယ္။ နံမည္ မပါေပမယ့္ ဘီလူးမဟာ မယ္ဝဏၰလို႔သိထားတယ္။ အဲ့ဒီမွာ ကေလး ၂ ေယာက္ေမြး။ အျမႊာလို႔ မပါပါ။ အဲ့ဒီကေလး ၂ ေယာက္ကိုေတာ့ေရႊဖ်ဥ္းၾကီး၊ ေရႊဖ်ဥ္းေလး လို႔ မွန္နန္းက အမည္ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ သူတို႔လည္း အေဖ ျဗတ္တလိုစြမ္းၾကပါသတဲ့။
သထံုတိုက္ပြဲ
အေနာ္ရထာဟာဗုဒၡဘာသာ ျဖစ္သြားတဲ့ေနာက္ ပိဋကတ္သံုးပံုကို အလြန္အမင္း လိုခ်င္ခဲ့ပါတယ္။ သထံုမွာ ပိဋကတ္သံုးပံု အစံု ၃၀ ရွိေၾကာင္း၊ ဓာတ္ေတာ္ေမြေတာ္ေတြလည္း ရွိေၾကာင္း ရွင္အရဟံကေနတဆင့္ သူသိထားတယ္။ ပထမ တမန္လႊတ္ၿပီး ေတာင္းတယ္။ ေနာက္ မရေတာ့ တိုက္တယ္ေပါ့။ တပ္မေတာ္သားဟာ ရွစ္ကုေဋ ဆိုေတာ့အေတာ္ေလး ယုတၲိလြန္ပါတယ္။ အဲ့ဒီတုန္းက လူဦးေရက အမ်ားဆံုးရွိလွ တစ္ကုေဋေပါ့။ စစ္ေၾကာင္းခ်ီရာမွာ ေရတပ္ဆိုရင္ ပုဂံကေန ပဲခူးအထိ ဧရာဝတီျမစ္႐ိုး တေလွ်ာက္ ရွည္လ်ားသတဲ့။ ဆင္ေတြ၊ျမင္းေတြ၊ လူေတြ တန္းစီသြားေတာ့ကာ ျဖစ္ေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလို တပ္အင္အားနဲ႔ တိုက္တာေတာင္ပထမ မႏိုင္ပါဘူး။ ေနာက္ ျဗတ္တက သူ႕မရီးဆီကို ခိုးဝင္ၿပီး အစ္ကိုျဖစ္သူရဲ႕ ခႏၡာအစိတ္အပိုင္းေတြ ျမႇဳပ္ထားတဲ့ေနရာစံုစမ္း၊ ေနာက္ အဲ့ဒီအစိတ္အပိုင္းေတြ တူးေဖာ္၊ ပင္လယ္ထဲ လႊင့္ပစ္။ ၿပီးမွ ျပန္တိုက္ေတာ့ သထံုကို ရပါတယ္။
သထံုကေနအေနာ္ရထာ ရခဲ့တာ ပိဋကတ္သံုးပံု တစ္ခုထဲ မဟုတ္ပါဘူး။ “ပန္းပု၊ ပန္းပြတ္၊ ပန္းခ်ီ၊ ပန္းရန္၊ပန္းေတာ့၊ ပန္းထိမ္၊ ပန္းပဲ၊ ပန္းတဥ္း၊ ပန္းတယား၊ ပန္းတေမာ့၊ ဆင္အတတ္၊ ျမင္းအတတ္၊ ဆံထံုးအျပင္အဆင္အတတ္၊ အေၾကာ္အေလွာ္ အေပါင္းအက်စ္ အတတ္”စတဲ့ မြန္ယဥ္ေက်းမႈ တစ္ခုလံုးႀကီးကို ရရွိခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့သထံုမႏူဟာမင္းဟာ အညံ့ခံ ခဲ့တာမဟုတ္။ ဖမ္းမိခဲ့တာသာ ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အေျမာ္အျမင္ရွိတဲ့ အေနာ္ရထာဟာ မြန္ဘုရင္ကို မသတ္ခဲ့သလို ယဥ္ေက်းမႈကိုလည္း မဖ်က္ဆီးဘဲ အေကာင္းပကတိ ေဆာင္ၾကဥ္းသြားခဲ့ပါတယ္။
အေနာ္ရထာဟာ မႏူဟာမင္းကို အေျခြအရံ၊ စည္းစိမ္နဲ႔ ေကာင္းေကာင္းထားတယ္လို႔ ဆိုတယ္။ အေနာ္ရထာဘက္က ၾကည့္ရင္ေတာ့ သူလုပ္ေပးႏိုင္တာ ဒါပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ မႏူဟာမင္းဘက္က ၾကည့္ျပန္ေတာ့ သူက တကယ့္ မဟာယဥ္ေက်းမႈၾကီးရဲ႕ဥေသွ်ာင္ ျဖစ္ခဲ့တာကိုး။ ရင္ထဲ ဘယ္ေက်နပ္ ႏိုင္ပါ့မလဲ။
သူ႕ရင္ထဲကခံစားမႈကို မႏူဟာဘုရားတည္ၿပီး သမိုင္းမွာ တြင္က်န္ရစ္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ပုဂံဘုရားေတြထဲ ဒီဇိုင္း အတတ္ပညာ၊ လက္ရာေျမာက္မႈ ေတြနဲ႔ဘုရားပုထိုး အေျမာက္ အမ်ား ရွိတဲ့အနက္မႏူဟာဘုရား ဟာျဖင့္ ရသအေျမာက္ဆံုး ထင္မိပါတယ္။ မႏူဟာဘုရား ထဲ ဝင္လိုက္တာနဲ႔ မႏူဟာဘုရင္ရဲ႕ရင္ထဲကိုဝင္လိုက္ရသလို ကူးစက္ ခံစားရတယ္။ အနိမ့္စံ ဘဝရဲ႕ မြန္းၾကပ္မႈ၊ မလြတ္လပ္မႈ၊ စစ္႐ံႈးခဲ့ရတဲ့သိမ္ငယ္မႈ စတဲ့ ဆင္းရဲ ဒုကၶေတြ ၾကားထဲက ေအးျမတဲ့ ဘုရားရိပ္၊ တရားရိပ္ကေလး မစို႔မပို႔ခံစားရမႈ၊ၾကီးမားတဲ့ ႏွလံုးထဲက တရားေတာ္နဲ႔ က်ဥ္းၾကပ္တဲ့ အျပင္ေလာကီဘဝအၾကား ေလာင္ၿမိဳက္ ေနရတဲ့ဘဝ။ ေအာ္ ... မႏူဟာ၊ မႏူဟာလို႔ အဲ့ဒီဘုရားဖူးတိုင္း ေအာင့္ေမ့ သတိရမိပါတယ္။
မႏူဟာ ဘုရားတည္ၿပီးလို႔အေနာ္ရထာ က လာဖူးရာမွာ “ေနာင္ေတာ္ ငါ့ကို အထင္လြဲေလၿပီ”လို႔ ေရရြတ္ၿပီး ႀကီးစြာ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရေၾကာင္း ေဒၚခင္မ်ိဳးခ်စ္ ဝတၴဳထဲမွာ ေဖာ္ျပထားေလရဲ႕။
မွန္နန္းလာမႏူဟာရဲ႕ စကားကို “သံသရာဝယ္ က်င္လည္သေရြ႕ သူႏိုင္သည္ကို မျဖစ္လို” လို႔ ေဖာ္ျပတယ္။ မႏူဟာဘုရင္ရဲ႕ ရင္ထဲက ခံစားခ်က္ေတြကိုေတာ့ ေကာင္းေကာင္းႀကီး နားလည္မိ ပါေၾကာင္း။
ဂႏၶာလရာဇ္တိုင္း
အေနာ္ရထာရဲ႕သဒၶါေလာဘဟာ သထံု တိုက္တာနဲ႔တင္ မၿပီးေသးပါဘူး။ တ႐ုတ္မွာ ဗုဒၶစြယ္ေတာ္ ရွိတယ္ သိတဲ့အခါ ဂႏၶာလရာဇ္တိုင္း ေခၚ တ႐ုတ္ျပည္ကို စစ္ခ်ီပါတယ္။ တ႐ုတ္ဘုရင္ ဦးတည္ဘြားက ၿမိဳ႕တံခါးကိုပိတ္ၿပီး ခံတယ္လို႔ ဆိုတယ္။ ဦးတည္ဘြားက ထြက္ေတာင္မေတြ႕တဲ့ သေဘာ ရွိတယ္။ ဒါနဲ႔ အေနာ္ရထာက ဦးတည္ဘြားရဲ႕ ဆရာရေသ့ထံ သြားေတြ႔၊ လာရင္းကိစၥကိုေလွ်ာက္တင္ၿပီး ဦးတည္ဘြားကို တဆင့္ အေျပာခိုင္းတယ္။ ဒါလည္း ဦးတည္ဘြား က ဘာမွ မတံု႔ျပန္ခဲ့ပါဘူး။အေနာ္ရထာ ေဒါေသာင္းက်န္းသူထကာ ေရႊဖ်ဥ္းညီေနာင္ကို ၿမိဳ႕တြင္း ခိုးဝင္ခိုင္းၿပီး ဦးတည္ဘြားကိုယ္မွာထံုး သံုးတန္အတားခိုင္း လိုက္တယ္။ အေနာ္ရထာ ေပးအပ္တဲ့ တာဝန္ကို ေရႊဖ်ဥ္းညီေနာင္က ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ အဲ့ဒီအခါက်မွ ဦးတည္ဘြားက ထိတ္လန္႔ၿပီး အေနာ္ရထာကို လက္ခံေတြ႕ဆံုပါတယ္။ ေနာင္ ၃လတိုင္တိုင္ လက္ေဆာင္ ပ႑ာမ်ိဳးစံု၊ ဟင္းလ်ာမ်ိဳးစံုကို အေနာ္ရထာထံဆက္သ သတဲ့။ အျပန္အလွန္ ေဆြးေႏြးၾကရင္း ေနာက္ဆံုး ဦးတည္ဘြားက စြယ္ေတာ္ျမတ္ကို ပင့္ဖို႔ခြင့္ျပဳပါတယ္။ဒါေပမယ့္ အေနာ္ရထာ ကိုယ္တိုင္ပင့္တာ ပင့္လို႔မရ။ အဲ့ဒီမွာ သိၾကားမင္းက ဝင္ရွင္းတယ္လို႔ေရးထားပါတယ္။ ဘုရားဗ်ာဒိတ္ေတာ္အရ စြယ္ေတာ္ျမတ္ဟာ တ႐ုတ္ျပည္မွာပဲ ကိန္းဝပ္ရမယ္၊ မင္းအေနာ္ရထာကိုေတာ့ နဖူးသင္းက်စ္ ဓာတ္ေတာ္ေပးရန္ ေဟာခဲ့ၿပီးအဲ့ဒီ ဓာတ္ေတာ္ကိုေတာ့ ဒြတၲေပါင္မင္း လက္ထက္က သေရေခတၲရာမွာ ေစတီတည္ထား ကိုးကြယ္ခဲ့ေၾကာင္း သိၾကားမင္းက အေနာ္ရထာကို ရွင္းျပၿပီး ျမ႐ုပ္တုေပးပါသတဲ့။
ဒါနဲ႔ပဲအေနာ္ရထာ စြယ္ေတာ္ မရဘဲ တပ္ေခါက္ ျပန္ခဲ့ရပါတယ္။ ေမာျပည္၊ ေစာမြန္လွ၊ ေရႊဖ်ဥ္းညီေနာင္နိဂံုးနဲ႔ အေနာ္ရထာဖ်က္ခဲ့တဲ့ သေရေခတၲရာ တ႐ုတ္က အျပန္မွာ ေမာျပည္ဆိုတဲ့ ရွမ္းျပည္ကို အေနာ္ရထာ လွည့္ဝင္တယ္။ ရွမ္းေစာ္ဘြားက သူ႕သမီး ေစာမြန္လွကို ဆက္တယ္။
ေက်ာက္စည္အရပ္ေရာက္ေတာ့ ေရႊဖ်ဥ္းညီေနာင္ကို မယံုၾကည္တဲ့အတြက္ အေနာ္ရထာက သတ္ေစလို႔ အမိန္႔ျပဳသတဲ့။ အဲ့ဒီလို ကြပ္မ်က္ၿပီး ခရီးဆက္အထြက္မွာ ဝိညာဥ္ ျဖစ္သြားတဲ့ ညီေနာင္က ေဖာင္ကို ဆြဲထားလို႔မထြက္ႏိုင္ျဖစ္ရတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ အေနာ္ရထာက ေရႊဖ်ဥ္းညီေနာင္ကို ေတာင္ျပံဳးမွာ ကြန္းေဆာက္ၿပီးေနေစလို႔ ဆိုတဲ့အခါက်မွာ ေဖာင္ေတာ္ ခရီးဆက္လို႔ ရခဲ့ပါတယ္။
မိဖုရားေစာမြန္လွရဲ႕ ျပႆနာ အစကေတာ့ နားေတာင္းပဲျဖစ္တယ္။ အဲ့ဒီ နားေတာင္းက ေရာင္ျခည္လႊတ္တဲ့ အတြက္ စုန္းအတတ္ျဖစ္မယ္လို႔ ေဘးကဝိုင္းဆို၊ အေနာ္ရထာ မ်က္စိနဲ႔ တပ္အပ္လည္း ျမင္ေရာ၊ နန္းေတာ္နဲ႔ မထိုက္ဆိုကာ ေနရပ္ ျပန္လႊတ္ပါတယ္။ေစာမြန္လွ ေမာျပည္ အျပန္လမ္းမွာ နားေတာင္း ေရထဲျပဳတ္က်၊ ျပန္ရွာမေတြ႕၊ေနာက္ ေကာင္းကင္မွာ ျပန္ေတြ႕။
အဲ့ဒီ အရပ္မွာေစာမြန္လွ ဘုရားတည္တယ္။ ေရႊစာရံ ဘုရားျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလို ဘုရားတည္တဲ့ သတင္း အေနာ္ရထာ ၾကားတဲ့အခါ ဂူဘုရား မ်က္ႏွာေတာ္ဟာ ေမာျပည္ဘက္ လွည့္ထားရင္ ေစာမြန္လွအား သတ္ေစလို႔ အမိန္႔ရွိသတဲ့။ ဒါကိုေစာမြန္လွ သိတဲ့အခါ သိၾကားမင္း အကူအညီနဲ႔ ညတြင္းခ်င္း ဘုရားမ်က္ႏွာေတာ္ကို ပုဂံျပည္ဘက္ ျပန္လွည့္ခဲ့တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အဲ့ဒီကေန အေနာ္ရထာဟာ သေရေခတၲရာဘက္ ခရီးဆက္တယ္။ဒြတၲေပါင္မင္း တည္တဲ့ ေစတီကိုဖ်က္၊ ဓာတ္ေတာ္ နဖူးသင္းက်စ္ကို ယူၿပီး ပုဂံမွာ ေရႊစည္းခံုေစတီတည္ပါတယ္။ သေရေခတၲရာၿမိဳ႕ကိုလည္း ရန္သူတို႔ အသံုးခ်မွာစိုးရိမ္တဲ့အတြက္ ဖ်က္ဆီး ပစ္ခဲ့တယ္လို႔ ဆိုတယ္။ ရခိုင္ရာဇဝင္မွာေတာ့ အေနာ္ရထာ ရခိုင္ခ်ီၿပီးမဟာျမတ္မုနိ ဘုရားကိုပင့္တာ မရတဲ့ အတြက္ သင္းက်စ္ဓာတ္ေတာ္ကိုပဲ ပင့္ေဆာင္ သြားရတယ္လို႔ေဖာ္ျပထားေၾကာင္း မွန္နန္းက ေဖာ္ျပပါတယ္။ မွန္နန္းကေတာ့ သင္းက်စ္ေတာ္ ဓာတ္ေတာ္၂ခု (ရခိုင္တစ္ခု၊ သေရေခတၲရာတစ္ခု) ျဖစ္မယ္လို႔ ယူဆေၾကာင္း ေရးသားထားပါတယ္။
က်န္တပ္မေတာ္သားတို႔ကယ္တဲ့ပဲခူး နဲ႔ မဏိစႏၵာ
တစ္ေန႔မွာပဲခူးကို ဂြ်မ္းစစ္သည္ေတြ လာတိုက္တဲ့အတြက္ အေနာ္ရထာကို စစ္ကူ ေတာင္းပါတယ္။ အေနာ္ရထာက ျမင္းစစ္သည္ ၄ သိန္း ေစလႊတ္မယ္ဆိုကာ သူရဲေကာင္း စစ္သည္ ၄ ဦး နဲ႔ ကုလားေျခလ်င္ တပ္သား၄၀ ေစလႊတ္ လိုက္တယ္။ ျမင္း ၄ ေကာင္ပဲ ျမင္ေတာ့ ပဲခူးဘုရင္ စိတ္ထဲသိပ္မၾကည္မလင္ ျဖစ္ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်န္တပ္မေတာ္သားတို႔ အစြမ္းျပကာ ဂြ်မ္းတပ္မေတာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ၄ေယာက္ကို အရွင္ဖမ္းႏိုင္ခဲ့တယ္။ ပဲခူးဘုရင္ကအလြန္အထင္ႀကီးၿပီး အေနာ္ရထာဘုရင္ကို သူ႕အခ်စ္ဆံုး သမီးေတာ္ ေရႊအဆင္းရွိ မဏိစႏၵာကိုဆက္သတယ္။ မဏိစႏၵာနဲ႔ အေလးခ်ိန္တူတဲ့ ျခေသၤ့႐ုပ္တု ကိုလည္း တစ္ပါတည္း လက္ေဆာင္ေပးတယ္။ဒါေတြကို လမ္းမွာ သူရဲေကာင္း ၄ ေယာက္ တစ္ညစီ ကင္းေစာင့္ရသတဲ့။ က်န္တပ္မေတာ္သား ေစာင့္တဲ့အလွည့္မွာ မဏိစႏၵာနဲ႔ ေဖာက္ျပားမိတယ္။ ေနာက္ အေနာ္ရထာဆီေရာက္လို႔ အေလးခ်ိန္ ျပန္ခ်ိန္တဲ့ အခါမွာ ျခေသၤ့႐ုပ္က မဏိစႏၵာ မင္းသမီးထက္ ပိုၿပီး ေပါ့ေနပါသတဲ့။ အဲ့ဒီမွာ က်န္သူရဲေကာင္း ၃ ေယာက္ ျဖစ္တဲ့ ငေထြ႐ူး၊ ငလံုးလက္ဖယ္၊ ေညာင္ဦးဖီးတို႔က ဒီလိုျဖစ္ရတဲ့လက္သည္ တရားခံဟာ က်န္တပ္မေတာ္သား ကိုယ္ေတာ္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း အေနာ္ရထာကို ျပန္လည္ ေလွ်ာက္တင္ၾကပါေတာ့တယ္။ အေနာ္ရထာလည္း ေဒါသအိုး ေပါက္ကြဲခဲ့ရတယ္။ ငါ့လို ဘုရင္၊ ငါ့ရဲ႕ ဘ႑ာကိုမွ လုပ္ရက္ေလျခင္း ေပါ့ေလ။
ထြက္ေျပးတဲ့က်န္တပ္မေတာ္သားနဲ႔ သမၻဴလ
အေနာ္ရထာဟာအမ်က္ေဒါသ ေခ်ာင္းေခ်ာင္းထြက္ၿပီး က်န္တပ္မေတာ္သားကို ႀကိဳးတုပ္ကာ ေရွ႕ေတာ္သြင္းေစတယ္။ ေရွ႕ေရာက္လာတဲ့ က်န္တပ္မေတာ္သားကို ေဒါသထြက္လြန္းလို႔ လက္ထဲက အရိႏၵမာလွံနဲ႔ လွမ္းပစ္ရာမွာလွံက ႀကိဳးကိုထိၿပီး ႀကိဳးေတြ ျပတ္ထြက္ သြားပါတယ္။ ဒါကို အခြင့္ေကာင္းယူကာ က်န္တပ္မေတာ္သားကလွံကို ေကာက္ကိုင္ၿပီး တဟုန္ထိုး ထြက္ေျပးေတာ့တာပါပဲ။
ေရတစ္တန္၊ကုန္းတစ္တန္ ေျပးတဲ့ က်န္တပ္မေတာ္သားကို အေနာ္ရထာက ကုလားတပ္မေတာ္သား ၇ ေယာက္ လႊတ္ၿပီး အသတ္ခိုင္းပါတယ္။ အဲ့ဒီ တပ္မေတာ္သား ၇ေယာက္ဟာ က်န္တပ္မေတာ္သားကို လင္းလင္းရွင္းရွင္း မတိုက္ရဲဘဲ သူအိပ္ေပ်ာ္မွ တိုက္မယ္လို႔ ရည္ရြယ္ၿပီး ၿခံဳထဲပုန္းေနစဥ္မွာ ဘယ္လိုမွ လွံစိုက္မရတဲ့ က်န္တပ္မေတာ္သား၊ ေဒါသထြက္ထြက္နဲ႔ ၿခံဳထဲ ပစ္ထည့္လိုက္တဲ့ လွံက အဲ့ဒီ ၇ေယာက္ စလံုးကို ထုတ္ခ်င္းေပါက္ပန္းသီသလို ထိုးစိုက္ သြားပါသတဲ့။ မိန္းမကိစၥေၾကာင့္အသက္လု ထြက္ေျပးလာရတဲ့ က်န္တပ္မေတာ္သားဟာ ေၾကာင္းျဖဴ အရပ္ကို ထြက္ေျပးရင္း မထီးရေသ့ရဲ႕ တူမ၊သမၻဴလ ဆိုတဲ့ အပ်ိဳေခ်ာေလး ေနတဲ့အရပ္ကို ေရာက္လာပါတယ္။ (ေတာ္ေလးဝ၀င္ သမၻဴလမဟုတ္။) အဲ့ဒီမွာလည္းက်န္တပ္မေတာ္သားဟာ ေနာက္ထပ္ ဇာတ္လမ္း တစ္ပုဒ္ ဆက္ခဲ့ပါတယ္။
(ရာဇတမန္အမတ္နဲ႔ ပဥၥကလ်ာနီ အေၾကာင္း၊ ၿပီး က်န္တပ္မေတာ္သား နဲ႔မဏိစႏၵာ အေၾကာင္းေတြကို ႏိႈင္းယွဥ္ စဥ္းစားရင္း အဲ့ဒီေခတ္က အေၾကာက္ရဆံုးျဖစ္တဲ့ မင္းျပစ္မင္းဒဏ္ ေသဒဏ္ကိုမွ မေၾကာက္၊ တဏွာရာဂ အတြက္ မင္းဘ႑ာကိုပင္ ခိုးခ်င္ခိုးရပါေစ အသက္ကိုပင္ စြန္႔ဝံ့ခဲ့တဲ့ သားအဖႏွစ္ေယာက္၊ ႏွစ္ႀကိမ္တိုင္တိုင္ဘ႑ာတိုက္ အေဖာက္ခံရတဲ့ မင္းအေနာ္ရထာတို႔အေၾကာင္း ေလးေလးနက္နက္ ေတြးဆဆင္ျခင္ ေနခဲ့မိပါတယ္။)
သီဟိုကစြယ္ေတာ္
အေနာ္ရထာဟာဆင္ျဖဴတစ္ေကာင္လက္ေဆာင္ေပးၿပီး သီဟိုစြယ္ေတာ္ကို ေတာင္းျပန္ပါတယ္။ အေနာ္ရထာ ေစလႊတ္တဲ့ တမန္ေလွဟာ သီဟိုကို ၇ ရက္နဲ႔ ေရာက္သတဲ့။ သိၾကားမင္းအကူနဲ႔ စြယ္ေတာ္ တစ္ဆူပြား၊ ေနာက္ဘုရင္ကိုယ္တိုင္ ေခါင္းရြက္ သယ္ေဆာင္၊ ေရထဲ လည္ပင္းျမႇဳပ္သည္ အထိပင့္ၿပီးမွ ေလွေပၚတင္ပါတယ္။ ပုသိမ္ဆိပ္ကမ္းမွာ ေစာင့္ေနတဲ့ အေနာ္ရထာကိုလည္း ထိုနည္း အတိုင္း စြယ္ေတာ္အသယ္ခိုင္း ပါတယ္။ ပထမ နည္းမမွန္လို႔သေဘၤာ ျပန္လွည့္ သြားပါတယ္။ ေနာက္မွ အေနာ္ရထာကိုယ္တိုင္ လည္ျမႇဳပ္ေအာင္ေရထဲဆင္း ပင့္ေဆာင္မွ ပင့္လို႔ ရပါသတဲ့။ အဲ့ဒီ စြယ္ေတာ္ကို ေရႊစည္းခံုမွာ ဌာပနာ ခဲ့ပါတယ္။
အေနာ္ရထာနိဂံုး
အေနာ္ရထာမင္းေညာင္ေရႊဘက္က ဘုရားတည္ၿပီး ပုဂံျပည္အျပန္၊ ၿမိဳ႕ထဲ အဝင္မွာ မုဆိုးတစ္ေယာက္က ကြ်ဲ႐ိုင္းတစ္ေကာင္ ေသာင္းက်န္း ေနေၾကာင္းလာေလွ်ာက္တယ္။ အဲ့ဒီမွာ အေနာ္ရထာက နန္းေတာ္ဘက္က ျပန္လွည့္ကာ ကိုယ္တိုင္ဆင္စီးၿပီး ကြ်ဲကိုတိုက္ရာမွာ ကြ်ဲခတ္လို႔ ေသတယ္။ ေသတဲ့အခ်ိန္မွာသက္ေတာ္ ၇၅ ႏွစ္ ရွိပါၿပီ။ မေသခင္မွာ ဖားအထီး အေသကို ထမ္းၿပီး ငိုေနတဲ့ ဖားမနဲ႔ နိမိတ္ျပ ခဲ့တယ္လို႔ ဆိုတယ္။
အေနာ္ရထာသံုးသပ္ခ်က္
ျမန္မာရယ္လို႔စတင္ ျဖစ္လာတာ ကေတာ့ အေနာ္ရထာ ေၾကာင့္ပဲျဖစ္ပါတယ္။ သူက လက္ရွိ ျမန္မာျပည္ေျမပံုနဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္ အေနအထား အင္ပါယာတစ္ခုကို စတင္ ထူေထာင္ႏိုင္ခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ သူ႔ကို ပထမျမန္မာႏိုင္ငံ တည္ေထာင္သူလို႔ သမိုင္း ေမာ္ကြန္းတင္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႕ရဲ႕ အဓိကေအာင္ျမင္မႈေတြက မြန္ကို သိမ္းႏိုင္ခဲ့တာ နဲ႔ ဗုဒၶသာသနာ ထြန္းကား လာတာေတြ ျဖစ္တယ္။မြန္စာကို အေျခခံတဲ့ ျမန္မာစာ ေပၚလာတယ္။ ရွမ္းကို သိမ္းသြင္းႏိုင္ခဲ့တယ္။ ရခိုင္ကိုသိမ္းသြင္း ႏိုင္ခဲ့တယ္။
မေကာင္းတာတခ်ိဳ႕လည္း ရွိတယ္။ က်န္တပ္မေတာ္သားကို သတ္ခ်င္ေဇာနဲ႔ မဆင္မျခင္ အျပစ္မဲ့တဲ့ ျပည္သူ ေထာင္ခ်ီ သတ္ခဲ့တာ၊ မိန္းမကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ သေဘာထား ေသးသိမ္လြန္းတာ၊ ေဘးစကားကို မခ်င့္မခ်ိန္ယံုတတ္တာ၊ စတာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
ေကာင္းတာနဲ႔မေကာင္းတာ ခ်ိန္ထိုးၾကည့္လိုက္ရင္ ေကာင္းတဲ့ဘက္က အမ်ားႀကီး အေလးသာ ေနတာကို ေတြ႕ရတယ္။
ျမန္မာ ဆိုတာကိုဘာသာ၊ သာသနာ၊ ယဥ္ေက်းမႈ အဆင့္အတန္းေတြနဲ႔ ကမၻာ့ အလယ္မွာ စတင္ ေမြးဖြားေပးႏိုင္ခဲ့တဲ့ အေနာ္ရထာဟာ ျမန္မာ့သမိုင္းအတြက္ ဂုဏ္အျပဳထိုက္ဆံုး ဘုရင္တစ္ပါးလို႔ ယူဆမိပါတယ္။ အဲ့ဒီေတာ့ တစ္ဆက္တည္း ပါပဲ။ စစ္လွပါၿပီ ဆိုတဲ့ ျမန္မာလူမ်ိဳးဟာ ဘာလူမ်ိဳး ေတြမ်ား ပါေနမလဲ စဥ္းစားၾကည့္မိတယ္။ ဗမာတစ္မ်ိဳး တည္းလား။ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ရာဇဝင္မွာ မွတ္တမ္းတင္ခဲ့တဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္သူ လူတန္းစားမွာ တစတစေသြးေႏွာ လာခဲ့တာကို ေထာက္႐ႈၿပီး ေအာက္ေျခ ျပည္သူလူထုမွာ ဘယ္ေလာက္မ်ား ေသြးေႏွာေနခဲ့မလဲ၊ ဆက္ေတြးၾကည့္မိတယ္။
ကနဦး မူလအစကေတာ့ ဗမာေပါ့ေလ။ ေနာက္ေတာ့ ပ်ဴေသြးနည္းနည္း၊ ရခိုင္ေသြးနည္းနည္း၊ မြန္ေသြးနည္းနည္း၊ ရွမ္းေသြးနည္းနည္း ေရာလာခဲ့တယ္။ ဒါကပဲ ျမန္မာအစစ္ ျဖစ္တယ္လို႔ ယူဆရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း ဆင္ျခင္ သံုးသပ္မိပါတယ္။
တစ္ေန႔မွာပဲခူးကို ဂြ်မ္းစစ္သည္ေတြ လာတိုက္တဲ့အတြက္ အေနာ္ရထာကို စစ္ကူ ေတာင္းပါတယ္။ အေနာ္ရထာက ျမင္းစစ္သည္ ၄ သိန္း ေစလႊတ္မယ္ဆိုကာ သူရဲေကာင္း စစ္သည္ ၄ ဦး နဲ႔ ကုလားေျခလ်င္ တပ္သား၄၀ ေစလႊတ္ လိုက္တယ္။ ျမင္း ၄ ေကာင္ပဲ ျမင္ေတာ့ ပဲခူးဘုရင္ စိတ္ထဲသိပ္မၾကည္မလင္ ျဖစ္ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်န္တပ္မေတာ္သားတို႔ အစြမ္းျပကာ ဂြ်မ္းတပ္မေတာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ၄ေယာက္ကို အရွင္ဖမ္းႏိုင္ခဲ့တယ္။ ပဲခူးဘုရင္ကအလြန္အထင္ႀကီးၿပီး အေနာ္ရထာဘုရင္ကို သူ႕အခ်စ္ဆံုး သမီးေတာ္ ေရႊအဆင္းရွိ မဏိစႏၵာကိုဆက္သတယ္။ မဏိစႏၵာနဲ႔ အေလးခ်ိန္တူတဲ့ ျခေသၤ့႐ုပ္တု ကိုလည္း တစ္ပါတည္း လက္ေဆာင္ေပးတယ္။ဒါေတြကို လမ္းမွာ သူရဲေကာင္း ၄ ေယာက္ တစ္ညစီ ကင္းေစာင့္ရသတဲ့။ က်န္တပ္မေတာ္သား ေစာင့္တဲ့အလွည့္မွာ မဏိစႏၵာနဲ႔ ေဖာက္ျပားမိတယ္။ ေနာက္ အေနာ္ရထာဆီေရာက္လို႔ အေလးခ်ိန္ ျပန္ခ်ိန္တဲ့ အခါမွာ ျခေသၤ့႐ုပ္က မဏိစႏၵာ မင္းသမီးထက္ ပိုၿပီး ေပါ့ေနပါသတဲ့။ အဲ့ဒီမွာ က်န္သူရဲေကာင္း ၃ ေယာက္ ျဖစ္တဲ့ ငေထြ႐ူး၊ ငလံုးလက္ဖယ္၊ ေညာင္ဦးဖီးတို႔က ဒီလိုျဖစ္ရတဲ့လက္သည္ တရားခံဟာ က်န္တပ္မေတာ္သား ကိုယ္ေတာ္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း အေနာ္ရထာကို ျပန္လည္ ေလွ်ာက္တင္ၾကပါေတာ့တယ္။ အေနာ္ရထာလည္း ေဒါသအိုး ေပါက္ကြဲခဲ့ရတယ္။ ငါ့လို ဘုရင္၊ ငါ့ရဲ႕ ဘ႑ာကိုမွ လုပ္ရက္ေလျခင္း ေပါ့ေလ။
ထြက္ေျပးတဲ့က်န္တပ္မေတာ္သားနဲ႔ သမၻဴလ
အေနာ္ရထာဟာအမ်က္ေဒါသ ေခ်ာင္းေခ်ာင္းထြက္ၿပီး က်န္တပ္မေတာ္သားကို ႀကိဳးတုပ္ကာ ေရွ႕ေတာ္သြင္းေစတယ္။ ေရွ႕ေရာက္လာတဲ့ က်န္တပ္မေတာ္သားကို ေဒါသထြက္လြန္းလို႔ လက္ထဲက အရိႏၵမာလွံနဲ႔ လွမ္းပစ္ရာမွာလွံက ႀကိဳးကိုထိၿပီး ႀကိဳးေတြ ျပတ္ထြက္ သြားပါတယ္။ ဒါကို အခြင့္ေကာင္းယူကာ က်န္တပ္မေတာ္သားကလွံကို ေကာက္ကိုင္ၿပီး တဟုန္ထိုး ထြက္ေျပးေတာ့တာပါပဲ။
ေရတစ္တန္၊ကုန္းတစ္တန္ ေျပးတဲ့ က်န္တပ္မေတာ္သားကို အေနာ္ရထာက ကုလားတပ္မေတာ္သား ၇ ေယာက္ လႊတ္ၿပီး အသတ္ခိုင္းပါတယ္။ အဲ့ဒီ တပ္မေတာ္သား ၇ေယာက္ဟာ က်န္တပ္မေတာ္သားကို လင္းလင္းရွင္းရွင္း မတိုက္ရဲဘဲ သူအိပ္ေပ်ာ္မွ တိုက္မယ္လို႔ ရည္ရြယ္ၿပီး ၿခံဳထဲပုန္းေနစဥ္မွာ ဘယ္လိုမွ လွံစိုက္မရတဲ့ က်န္တပ္မေတာ္သား၊ ေဒါသထြက္ထြက္နဲ႔ ၿခံဳထဲ ပစ္ထည့္လိုက္တဲ့ လွံက အဲ့ဒီ ၇ေယာက္ စလံုးကို ထုတ္ခ်င္းေပါက္ပန္းသီသလို ထိုးစိုက္ သြားပါသတဲ့။ မိန္းမကိစၥေၾကာင့္အသက္လု ထြက္ေျပးလာရတဲ့ က်န္တပ္မေတာ္သားဟာ ေၾကာင္းျဖဴ အရပ္ကို ထြက္ေျပးရင္း မထီးရေသ့ရဲ႕ တူမ၊သမၻဴလ ဆိုတဲ့ အပ်ိဳေခ်ာေလး ေနတဲ့အရပ္ကို ေရာက္လာပါတယ္။ (ေတာ္ေလးဝ၀င္ သမၻဴလမဟုတ္။) အဲ့ဒီမွာလည္းက်န္တပ္မေတာ္သားဟာ ေနာက္ထပ္ ဇာတ္လမ္း တစ္ပုဒ္ ဆက္ခဲ့ပါတယ္။
(ရာဇတမန္အမတ္နဲ႔ ပဥၥကလ်ာနီ အေၾကာင္း၊ ၿပီး က်န္တပ္မေတာ္သား နဲ႔မဏိစႏၵာ အေၾကာင္းေတြကို ႏိႈင္းယွဥ္ စဥ္းစားရင္း အဲ့ဒီေခတ္က အေၾကာက္ရဆံုးျဖစ္တဲ့ မင္းျပစ္မင္းဒဏ္ ေသဒဏ္ကိုမွ မေၾကာက္၊ တဏွာရာဂ အတြက္ မင္းဘ႑ာကိုပင္ ခိုးခ်င္ခိုးရပါေစ အသက္ကိုပင္ စြန္႔ဝံ့ခဲ့တဲ့ သားအဖႏွစ္ေယာက္၊ ႏွစ္ႀကိမ္တိုင္တိုင္ဘ႑ာတိုက္ အေဖာက္ခံရတဲ့ မင္းအေနာ္ရထာတို႔အေၾကာင္း ေလးေလးနက္နက္ ေတြးဆဆင္ျခင္ ေနခဲ့မိပါတယ္။)
သီဟိုကစြယ္ေတာ္
အေနာ္ရထာဟာဆင္ျဖဴတစ္ေကာင္လက္ေဆာင္ေပးၿပီး သီဟိုစြယ္ေတာ္ကို ေတာင္းျပန္ပါတယ္။ အေနာ္ရထာ ေစလႊတ္တဲ့ တမန္ေလွဟာ သီဟိုကို ၇ ရက္နဲ႔ ေရာက္သတဲ့။ သိၾကားမင္းအကူနဲ႔ စြယ္ေတာ္ တစ္ဆူပြား၊ ေနာက္ဘုရင္ကိုယ္တိုင္ ေခါင္းရြက္ သယ္ေဆာင္၊ ေရထဲ လည္ပင္းျမႇဳပ္သည္ အထိပင့္ၿပီးမွ ေလွေပၚတင္ပါတယ္။ ပုသိမ္ဆိပ္ကမ္းမွာ ေစာင့္ေနတဲ့ အေနာ္ရထာကိုလည္း ထိုနည္း အတိုင္း စြယ္ေတာ္အသယ္ခိုင္း ပါတယ္။ ပထမ နည္းမမွန္လို႔သေဘၤာ ျပန္လွည့္ သြားပါတယ္။ ေနာက္မွ အေနာ္ရထာကိုယ္တိုင္ လည္ျမႇဳပ္ေအာင္ေရထဲဆင္း ပင့္ေဆာင္မွ ပင့္လို႔ ရပါသတဲ့။ အဲ့ဒီ စြယ္ေတာ္ကို ေရႊစည္းခံုမွာ ဌာပနာ ခဲ့ပါတယ္။
အေနာ္ရထာနိဂံုး
အေနာ္ရထာမင္းေညာင္ေရႊဘက္က ဘုရားတည္ၿပီး ပုဂံျပည္အျပန္၊ ၿမိဳ႕ထဲ အဝင္မွာ မုဆိုးတစ္ေယာက္က ကြ်ဲ႐ိုင္းတစ္ေကာင္ ေသာင္းက်န္း ေနေၾကာင္းလာေလွ်ာက္တယ္။ အဲ့ဒီမွာ အေနာ္ရထာက နန္းေတာ္ဘက္က ျပန္လွည့္ကာ ကိုယ္တိုင္ဆင္စီးၿပီး ကြ်ဲကိုတိုက္ရာမွာ ကြ်ဲခတ္လို႔ ေသတယ္။ ေသတဲ့အခ်ိန္မွာသက္ေတာ္ ၇၅ ႏွစ္ ရွိပါၿပီ။ မေသခင္မွာ ဖားအထီး အေသကို ထမ္းၿပီး ငိုေနတဲ့ ဖားမနဲ႔ နိမိတ္ျပ ခဲ့တယ္လို႔ ဆိုတယ္။
အေနာ္ရထာသံုးသပ္ခ်က္
ျမန္မာရယ္လို႔စတင္ ျဖစ္လာတာ ကေတာ့ အေနာ္ရထာ ေၾကာင့္ပဲျဖစ္ပါတယ္။ သူက လက္ရွိ ျမန္မာျပည္ေျမပံုနဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္ အေနအထား အင္ပါယာတစ္ခုကို စတင္ ထူေထာင္ႏိုင္ခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ သူ႔ကို ပထမျမန္မာႏိုင္ငံ တည္ေထာင္သူလို႔ သမိုင္း ေမာ္ကြန္းတင္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႕ရဲ႕ အဓိကေအာင္ျမင္မႈေတြက မြန္ကို သိမ္းႏိုင္ခဲ့တာ နဲ႔ ဗုဒၶသာသနာ ထြန္းကား လာတာေတြ ျဖစ္တယ္။မြန္စာကို အေျခခံတဲ့ ျမန္မာစာ ေပၚလာတယ္။ ရွမ္းကို သိမ္းသြင္းႏိုင္ခဲ့တယ္။ ရခိုင္ကိုသိမ္းသြင္း ႏိုင္ခဲ့တယ္။
မေကာင္းတာတခ်ိဳ႕လည္း ရွိတယ္။ က်န္တပ္မေတာ္သားကို သတ္ခ်င္ေဇာနဲ႔ မဆင္မျခင္ အျပစ္မဲ့တဲ့ ျပည္သူ ေထာင္ခ်ီ သတ္ခဲ့တာ၊ မိန္းမကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ သေဘာထား ေသးသိမ္လြန္းတာ၊ ေဘးစကားကို မခ်င့္မခ်ိန္ယံုတတ္တာ၊ စတာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
ေကာင္းတာနဲ႔မေကာင္းတာ ခ်ိန္ထိုးၾကည့္လိုက္ရင္ ေကာင္းတဲ့ဘက္က အမ်ားႀကီး အေလးသာ ေနတာကို ေတြ႕ရတယ္။
ျမန္မာ ဆိုတာကိုဘာသာ၊ သာသနာ၊ ယဥ္ေက်းမႈ အဆင့္အတန္းေတြနဲ႔ ကမၻာ့ အလယ္မွာ စတင္ ေမြးဖြားေပးႏိုင္ခဲ့တဲ့ အေနာ္ရထာဟာ ျမန္မာ့သမိုင္းအတြက္ ဂုဏ္အျပဳထိုက္ဆံုး ဘုရင္တစ္ပါးလို႔ ယူဆမိပါတယ္။ အဲ့ဒီေတာ့ တစ္ဆက္တည္း ပါပဲ။ စစ္လွပါၿပီ ဆိုတဲ့ ျမန္မာလူမ်ိဳးဟာ ဘာလူမ်ိဳး ေတြမ်ား ပါေနမလဲ စဥ္းစားၾကည့္မိတယ္။ ဗမာတစ္မ်ိဳး တည္းလား။ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ရာဇဝင္မွာ မွတ္တမ္းတင္ခဲ့တဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္သူ လူတန္းစားမွာ တစတစေသြးေႏွာ လာခဲ့တာကို ေထာက္႐ႈၿပီး ေအာက္ေျခ ျပည္သူလူထုမွာ ဘယ္ေလာက္မ်ား ေသြးေႏွာေနခဲ့မလဲ၊ ဆက္ေတြးၾကည့္မိတယ္။
ကနဦး မူလအစကေတာ့ ဗမာေပါ့ေလ။ ေနာက္ေတာ့ ပ်ဴေသြးနည္းနည္း၊ ရခိုင္ေသြးနည္းနည္း၊ မြန္ေသြးနည္းနည္း၊ ရွမ္းေသြးနည္းနည္း ေရာလာခဲ့တယ္။ ဒါကပဲ ျမန္မာအစစ္ ျဖစ္တယ္လို႔ ယူဆရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း ဆင္ျခင္ သံုးသပ္မိပါတယ္။
ဆရာေရ အေနာ္ရထာေကာင္းတာထက္ပုိဆုိးတာေတြလက္မခံႏိုင္စရာပါ
ReplyDeleteဟုတ္ပါတယ္။ အေနာ္ရထာဟာ ရာဇ မာန္ႀကီးတယ္လို႔ ေျပာလို႔ ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ျမန္မာျပည္ရယ္လို႔ ေပၚထြန္းလာတာပါ။ အေလာင္းဘုရားလည္း ထို႔နည္းတူပါပဲ။
ReplyDelete