ေမး။ ။ ဆရာေတာ္ဘုရား တပည့္ေတာ္အခု တရားစာအုပ္ေတြဖတ္ၿပီး လက္ေတြ႕လိုက္နာက်င့္သံုးႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနပါတယ္ဘုရား။ အဲဒီမွာ အခက္အခဲရွိတာတစ္ခုက အမွ်ေ၀ျခင္းပါပဲဘုရား။ လမ္းသြားရင္း အမွ်ေ၀ခ်င္တယ္။ ကိုယ္ျပဳခဲ့တဲ့ကုသိုလ္ေတြကို အဲပတ္၀န္းက်င္မွာရွိတဲ့
လမ္းေစာင့္နတ္၊ ၿမိဳ႕ေစာင့္နတ္အစရွိသျဖင့္ အမွ်ေ၀ခ်င္လို႔ပါဘုရား။
ခက္တာက အမွ်ကို အက်ယ္ႀကီးလူၾကားေအာင္ေအာ္ရြတ္လို႔ကလည္းမရ။ လူၾကားသူၾကားထဲမွာ အထူးအဆန္းႀကီးလိုျဖစ္ေနၿပီး ရွက္လည္းရွက္လို႔ပါဘုရား။ေလသံတိုးတိုးေလးနဲ႔ အမွ်အမွ်လို႔ရြတ္ရင္ေကာ
သူတုိ႔ၾကားပါမလားဘုရား။ သူတို႔ကိုယ့္ကုသိုလ္ကို သာဓုေခၚႏိုင္ပါလားဘုရား။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္
စိတ္ထဲကေနပဲရည္စူးၿပီး စိတ္ထဲကေနရြတ္ရင္ ရပါသလားဘုရား။ ဒါမွမဟုတ္ အသံမထြက္ပဲ ႏႈတ္ခမ္းလႈပ္ရံု ေလသံေလာက္ေလးနဲ႔ ေပးလို႔ရပါသလားဘုရား။
(စုစုေ၀၊ ရန္ကုန္)
အမွ်ေ၀ျခင္းနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ဦးဇင္းတုိ႔ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြေသခ်ာက်နစြာ မသိတာက မ်ားပါတယ္။ ဒါဟာလည္း ေသခ်ာေျပာျပတဲ့လူမရွိသလုိ ေျပာျပတဲ့လူရွိေတာ့လည္း ေသခ်ာမွတ္သားထားမႈ အားနည္းေနလုိ႔ပါ။ အဲဒီေတာ့ ဦးဇင္းသိသမွ်ကုိ အကုန္ေျပာျပေပးပါမယ္။ ေနာက္
သူမ်ားေမးရင္ ေျပာျပတတ္ေအာင္ ေသခ်ာမွတ္ထားၾကေပါ့ေလ။
ဒါနေကာင္းမႈျပဳတဲ့အခါ အလွဴ၀တၳဳဟာ အလွဴရွင္လက္ကေန အလွဴခံပုဂၢိဳလ္လက္သုိ႔ေရာက္ရင္ အလွဴအထေျမာက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ နိဗၺာန္ကိုဆုေတာင္းၿပီး ဒါနျပဳမွသာ မိမိဒါနဟာ ပါရမီဒါနျဖစ္ႏိုင္သျဖင့္ အနည္းဆံုး-ဣဒံ ေမ ပုညံ နိဗၺာနႆ ပစၥေယာ ေဟာတုလုိ႔ ဆုေတာင္းၿပီး အမွ်ေ၀မွသာ ပတၱိဒါနျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အနည္းဆံုး ဣဒံ ေမ ပုညဘာဂံ သဗၺသတၱာနံ ေဒမလုိ႔ဆုိၿပီး အမွ်ေ၀ကာ
ဒါနအလွဴကို အဆံုးသတ္ၾကစၿမဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဆုေတာင္းျခင္း။ အမွ်ေ၀ျခင္းတို႔မွာ ကိုယ္တိုင္ျပဳလုပ္ရမွာမုိ႔ တျခားတေယာက္အား
ကိုယ္စားျပဳလုပ္ခုိင္းလုိ႔ မရဘူးဆုိတာလည္း သိထားဖုိ႔ လုိပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က ကုိယ္စားလွဴခုိင္းၿပီး
အမွ်ေ၀လုိ႔မရဘူးလားဆုိၿပီး ေမးတတ္လုိ႔ပါ။
အလွဴတစ္ခုလုပ္ရာတြင္ ဆုေတာင္းျခင္းမျပဳဘဲလွဴဒါန္းျခင္းမွာ ေပးကမ္းျခင္းသက္သက္သာျဖစ္လုိ႔
နိဗၺာန္ကို ဆုေတာင္းမွသာ ဒါနပါရမီ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္မုိ႔ ဒါနျပဳလုပ္ၾကသူတိုင္း ဆုေတာင္းျခင္း၊
ေရစက္ခ်ျခင္းတုိ႔ကို မျပဳမေန ျပဳလုပ္ၾကတာပါ။။
ဆုေတာင္းတဲ့အခါမွာလည္း ဤသို႔လွဴဒါန္းရေသာအက်ိဳးအားေၾကာင့္ နိဗၺာန္မ်က္ေမွာက္ျပဳရပါလို၏လုိ႔ ဆုေတာင္းရမွာျဖစ္သလုိ အမွ်ေ၀တဲ့အခါမွာလည္း ဤေကာင္းမႈ၏ အဖို႔ဘာဂကို သတၱ၀ါအားလံုး ရရွိၾကပါေစဟု စိတ္ေစတနာ ေလးေလးနက္နက္နဲ႔ ျပဳလုပ္မွသာ ဘုရားအေလာင္း သူေတာ္ေကာင္းတို႔လုိ ျဖစ္မွာပါ။
အလွဴရွင္မွာ အျခားအကုသိုလ္အက်ိဳးေပးလုိ႔ ငရဲသို႔ ေရာက္သြားသည့္တိုင္ေအာင္ ယမမင္းက
အမွ်ေပးေ၀ဖူးသည္မဟုတ္ေလာဟု သတိေပးလုိ႔ ကုသိုလ္ကို သတိရကာ ငရဲမွ လြတ္ႏိုင္ပါတယ္။
ဒါျပင္ ပုညကိရိယ၀တၳဳ(၁၀)ပါးတြင္ အမွ်ေ၀ျခင္း (ပတၱိဒါန)ဟာလည္း ဒါနစတဲ့ ကုသုိလ္တို႔လုိ
ကုသုိလ္တစ္မ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေရစက္ခ်၊ အမွ်ေ၀ျခင္းဟာ ကုသုိလ္တစ္မ်ိဳး တိုးပါတယ္။
အမွ်ေ၀ျခင္းနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ေသခ်ာက်နစြာသိျမင္ေအာင္ ေျပာရမယ္ဆုိရင္ အမွ်ေ၀ေရစက္ခ်တဲ့အခါမွာ ေရစက္ခြက္နဲ႔ေအာက္ခံေလးပါၾကတာကုိ အားလံုးသိမယ္ထင္ပါတယ္။ ေရွးေရွးဆရာေတာ္ႀကီးေတြကေတာ့ ေရစက္ခ်တဲ့အခါ ေရစက္ခြက္ကုိ အလံုးပိတ္နဲ႔မဟုတ္ဘဲ ရုိးရုိသာမန္ဖန္ခြက္ကုိသာ အသံုးျပဳခုိင္းၾကပါတယ္။
ဒါဟာ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ ေရစက္ခ်မဲ့ေရခြက္ထဲက ေရရဲ႕သန္႔စင္မႈကုိျမင္ၿပီး မိမိရဲ႕စိတ္ကုိ ျဖဴစင္ေနေအာင္ထားဖုိ႔ႏွင့္ ငါျပဳလုပ္တဲ့ေကာင္းမႈဟာ ေဟာဒီေရလုိ သန္႔ရွင္းၾကည္လင္လွတဲ့ ေကာင္းမႈျဖစ္တဲ့အတြက္ ခုေကာင္းမႈရဲ႕အက်ိဳးဆက္ေၾကာင့္ ျမတ္နိဗၺာန္ကုိ ေရာက္ရပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္းအာရံုျပဳႏုိင္ေအာင္လုိ႔ပါ။ ေရကဲ့သုိ႔ျဖဴစင္ေအာင္ထားၿပီး ဆုေတာင္းႏုိင္ေအာင္လုိ႔ ေရကုိျမင္ရေအာင္ ထားခုိင္းျခင္းပါ။
ဒါျပင္ ဒီေရဟာ ေျမႀကီးကုိသြန္းခ်လုိက္တဲ့အခါ ျပန္ယူလုိ႔မရသလုိ
ငါလွဴဒါန္းခဲ့တဲ့ ေကာင္းမႈမွန္သမွ်ကုိလည္း ငါဟာ ႏွေျမွာတြန္႔တုိျပန္လည္လုိခ်င္တဲ့စိတ္မရွိဘဲ
လြတ္လြတ္စြန္႔ႀကဲၿပီးသား မုတၱစာဂီျဖစ္ေနေအာင္ အာရံုျပဳထားရပါမယ္။ ငါျပဳခဲ့ေကာင္းမႈကုသုိလ္ကုိ တကယ္မ်ား ငါေမ့ေလ်ာ့ေနသည္ရွိေသာ္ ကမၻာေျမႀကီးထဲ ေရမ်ားေလာင္းခ်ၿပီး ေရစက္သြန္းခ်
သက္ေသအရာတည္ထားခဲ့အတြက္ ငါအားျပန္လည္ အမွတ္ရေအာင္
ကူညီေပးပါေစလုိ႔ စိတ္ထားတတ္ေအာင္ ေရစက္ခြက္ထဲကေရကုိ ေျမႀကီးေပၚသြန္းခုိင္းျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
တကယ္လုိ႔ မိမိက ေရစက္ခြက္ထဲက ေရကုိ မျမင္ရရင္လည္း ေရစက္ခ်လုိ႔ ေရေလး
က်ဆင္းေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ခုေျပာခဲ့သလုိ အာရံုျပဳေပးပါ။ ေနာက္တစ္ခုက
ေရွးတုန္းကေတာ့ ေရကုိ ေအာက္ခံမပါဘဲေျမႀကီးေပၚကုိ တုိက္ရုိက္သြန္းခ်ၾကတယ္။
ခုေတာ့ ေအာက္ခံပါေတာ့ ေျမႀကီးေပၚတုိက္ရုိက္ မေရာက္ဘဲျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ မိမိစိတ္မွာ
ႏွေျမွာတြန္႔တုိမႈေတြမျဖစ္ဘဲ လြတ္လြတ္စြန္႔ႀကဲမ်ားျဖစ္ေအာင္ေတာ့
အာရံုျပဳယူရၾကေပါ့။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း ေရစက္ခြက္မလုိဘဲ အထက္ကေျပာခဲ့သလုိ အာရံုျပဳႏုိင္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ကုိင္စရာမလုိဘူးေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ေရစက္ခြက္ကုိင္ရတာဟာ
ကၽြန္ေတာ္၊ ကၽြန္ေတာ္မတုိ႔သည္ ေကာင္းမႈျပဳသူတို႔ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေပးေ၀တဲ့ေကာင္းမႈကုိ အမွ်ယူၾကပါလုိ႔ အမွ်ယူမဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြအားလံုးသိေအာင္ အလွဴရွင္မ်ားအား ေရစက္ခြက္ကုိင္ခုိင္းတာပါ။
ဒါျပင္ ေနာက္တစ္ခ်က္အဓိကအက်ဆံုးအရာက ေရစက္ခ် အမွ်ေ၀တယ္ဆုိတာ ဦးဇင္းတုိ႔
ဗုဒၶဘာသာမွာပဲ ရွိပါတယ္။ တျခားဘာသာေတြမွာ မရွိပါဘူး။
ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ ဦးဇင္းတုိ႔ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ ၀ါဒဟာ အနတၱ-ငါပုိင္ဆုိတာမထားဘူး
ဆုိတဲ့ ၀ါဒျဖစ္လုိ႔ပါ။ တျခားဘာသာေတြမွာကေတာ့ အတၱ-ငါပုိင္ပဲရွိတဲ့အတြက္ အမွ်ေ၀ျခင္းမ်ား မျပဳလုပ္ၾကပါဘူး။
ဦးဇင္းတုိ႔ ၀ါဒက အနတၱဆုိေတာ့ ငါကုသုိလ္ရသလုိ၊ ငါကုသုိလ္ေၾကာင့္ ေကာင္းက်ိဳးခံစားသလုိ အားလံုးလည္း ငါလုိပဲ ခံစားၾကရပါေစဆုိတဲ့ ေစတနာနဲ႔ အားလံုးအား တန္းတူေပးတဲ့ ေရစက္ခ်ျခင္းပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဘာျဖစ္လုိ႔ေရစက္ခ်ရတာလဲ၊ အမွ်ေ၀ရတာလဲဆုိတာ ငါတုိ႔၀ါဒဟာ အနတၱ၀ါဒ-ကုိယ္ပုိင္မထားဘဲ အားလံုးကုိ တန္းတူရေစခ်င္တဲ့ ေစတနာရွိလုိ႔ပါလုိ႔ ေျဖရပါမယ္။
အဲဒီေတာ့ အမွ်ေ၀တဲ့လူဟာ မိမိလုပ္တဲ့ ေကာင္းမႈဟာေလွ်ာ့မသြားဘဲ ပုိလုိ႔သာ တုိးသြားတယ္ဆုိတာကုိ
လူတုိင္းသိၾကမယ္ထင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ပုိမုိမွတ္မိေအာင္ ထပ္ဆင့္ေျပာျပေပးပါဦးမယ္။
မိမိအိမ္မွာဖေယာင္တုိင္းတစ္တုိင္ မီးထြန္းထားတယ္ဆုိပါစုိ႔။ အဲဒီဖေယာင္တုိင္တစ္ခုတည္း ထြန္းထားတာဆုိေတာ့ ဖေယာင္တုိင္းထြန္းတဲ့အိမ္မွာပဲ အလင္းေရာင္အနည္းငယ္ရွိၿပီး
က်န္တဲ့အိမ္ေတြမွာ အလင္းေရာင္မရွိဘဲ တစ္ရြာလံုးျဖစ္ေစ၊ တစ္ၿမိဳ႕လံုးျဖစ္ေစ ေမွာင္မည္းေနမွာပါ။
အဲဒီေတာ့ မိမိက မိမိထြန္းထားတဲ့ ဖေယာင္းတုိင္က မီးကုိ အားလံုး လာေရာက္ထြန္းညွီယူၾကပါလုိ႔
အမွ်ေ၀သလုိ အားလံုးကုိ ရွယ္ယာလုိက္ေပးလုိက္တဲ့အခါက်ေတာ့ တစ္ၿမိဳ႕လံုးျဖစ္ေစ၊
တစ္ရြာလံုးျဖစ္ေစ အလင္းေရာင္ေတြေတာက္ပသြားပါတယ္။
အဲဒီလုိ မိမိက သူမ်ားအား မိမိဖေယာင္းတုိင္မွ မီးကုိ ရွယ္ယာေပးလုိက္ေသာ္လည္း
မိမိပင္ရင္းဖေယာင္းတုိင္မွာ အလင္းေရာင္ ေလွ်ာ့နည္းမသြားတဲ့အျပင္
မိမိရွယ္ယာလုပ္ေပးလုိ႔ သူမ်ားေတြ အလင္းေရာင္းပါရရွိၿပီး အလင္းေရာင္မ်ား ပုိမုိတုိးသြားသလုိ အမွ်ေ၀တဲ့လူမွာလည္း အဲဒီလုိပဲ ေကာင္းမႈေလွ်ာ့မသြားတဲ့အျပင္ ေကာင္းမႈေတြ
ပုိမုိတုိးသြားပါတယ္။ ဒါကေတာ့ ေရစက္ခ်ရျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းနဲ႔ျပဳလုပ္ပံုမ်ားပါ။
ခု ေမးခြန္းရွင္သိခ်င္တာကို ေျဖေပးပါမယ္။ မိမိျပဳလုပ္တဲ့ေကာင္းမႈကုိ ေရစက္ခြက္နဲ႔ အမွ်ေ၀ရန္
အခြင့္အခါမသင့္ပါက အေပၚကေျပာခဲ့တဲ့အတုိင္း အာရံုျပဳရမဲ့ အခ်က္အလက္ေတြကုိ မိမိအာရံုျပဳၿပီး
အမွ်ေ၀ေပးပါ။ အမွ်ေ၀တဲ့အခါ ႏႈတ္ကေန အသံေလးနည္းနည္းေတာ့ ထြက္ဆုိတာက ပုိသင့္ေတာ္ပါတယ္။
ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆိုေတာ့ အမွ်ေ၀တာကုိေစာင့္ဆုိင္းေနၾကတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြမွာ
တခ်ိဳ႕က တန္ခုိးရွိၾကေပမဲ့ တခ်ိဳ႕မွာ တန္ခုိးမရွိၾကေတာ့ မၾကားဘဲ ျဖစ္ေနမွာစုိးလုိ႔ပါ။ ဒါေပမဲ့ ေကာင္းမႈကုသုိလ္ကုိ အမွ်ယူရန္ ေစာင့္ဆုိင္းေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြကေတာ့ သူတုိ႔ကုိ သီးသန္႔နာမည္တပ္ၿပီး အမွ်ေ၀ရင္ သူတုိ႔နားနဲ႔ေသခ်ာမၾကားရေပမဲ့ဒီလူပါးစပ္လႈပ္တာဟာ အမွ်ေ၀တာျဖစ္မယ္လုိ႔ မွန္းဆကာ သာဓုလည္း ေခၚဆုိၾကပါလိမ့္မယ္။
လူအခ်င္းခ်င္းမွာလည္း တခ်ိဳ႕စကားေတြကုိေသခ်ာမၾကားရေပမဲ့ ေျပာတဲ့လူရဲ႕
ဟန္အမူရာဟာကုိၾကည့္ၿပီး သူဘာေျပာတယ္ဆုိတာကုိ ရိတ္မိသလုိမ်ိဳး သာဓုေခၚခ်င္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြကလည္း အဲဒီလုိ ရမ္းဖမ္းမ်ိဳးနဲ႔ သာဓုေခၚဆုိႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ မိမိအမွ်ေ၀တဲ့အခါမွာေတာ့
အသံေလး နည္းနည္းပါးပါးေတာ့ ထြက္ဆုိေပးတာ အေကာင္းဆံုးပါလုိ႔ ေျပာရပါေစ။
သူမ်ားေတြေတာ့ မသိဘူး။ ဦးဇင္းကေတာ့ ဘယ္သူက ဘယ္အခ်ိန္ အမွ်ေ၀လည္းဆုိတာ ေသခ်ာမသိရတဲ့အတြက္ ညစဥ္ေမတၱာပုိ႔၊ ပရိတ္ရြတ္၊ ဂုဏ္ေတာ္ပြား၊
တရားမွတ္ၿပီးခ်ိန္မွာ ကုိယ္ျပဳတဲ့ ေကာင္းမႈမွန္သမွ်ကုိလည္း အားလံုးအား အမွ်ေ၀ေပးတယ္။ ၿပီးရင္
တစ္ေန႔တာရဲ႕ အမ်ားေကာင္းမႈေတြ အမွ်ေ၀ေပးထားတာကုိလည္း ေကာင္ကင္မွာ
ပ်ံ၀ဲေနဦးမယ္ထင္ၿပီး အမွ်အားလံုးကုိ စုေ၀းေပးပါလုိ႔ အဓိ႒ာန္ကာ စုေပါင္းသာဓုေခၚဆုိေလ့ရွိပါတယ္။
ဒါကေတာ့ ဦးဇင္းရဲ႕ ကုိယ္ပုိင္အယူအဆပါ။
အားလံုး အသိဉာဏ္ဗဟုသုတမ်ား တုိးပြားၿပီး လုိရာပန္းတုိင္ကုိ အျမန္ေလွ်ာက္လွမ္းႏုိင္ၾကပါေစလုိ႔
ဆႏၵျပဳလ်က္……။
-[(အရွင္ေကာမလ ဆန္နီေနမင္း)(သာသနတကၠသီလ ဓမၼာစရိယ)
No comments:
Post a Comment