“ရွင့္ အဖြားၾကီးကို ဘယ္ေန႕ပို႕မွာလဲ ? ” … နံနက္ ေစာေစာစီးစီး ဇနီးသည္ ျဖစ္သူရဲ႕ စိတ္မရွည္သံကို စိတ္မခ်မ္းေျမ႕စြာ ၾကားလိုက္ရသည္…။
“ပို႕မွာေပါ့ကြာ.. မင္းကလဲ.. ငါ့အေမေလာက္ မ်က္ေစာင္းထိုးေနတာပဲ ”
“အို…ထိုးရမွာပဲ… ရွင့္အေမက ေနရာတကာပါေနတာကိုး… ကၽြန္မ သည္းမခံႏိုင္ေတာ့ဘူး.. ရွင့္အေမကို ဒီတစ္ပတ္ထဲ ပို႔ရင္ပို႕.. မပို႕ရင္ေတာ့ ကၽြန္မ သားေလးေခၚၿပီး အေမ့အိမ္ သြားေနေတာ့ မယ္…”
“ကဲ.. ဒီတစ္ပတ္ထဲ ပို႕ရင္ ၿပီးတာပဲ မွတ္လား..”
ေျပာၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ျပန္လွည့္ထြက္လာခဲ့သည္..။
ကၽြန္ေတာ့္ မိန္းမ ခ်ိဳ က အေမ့ကို ဘုိးဘြားရိပ္သာ ပို႕ရန္ ေျပာေနျခင္းျဖစ္သည္..။ ခ်မ္းသာေသာ မာနၾကီးေသာ ဂုဏ္ျဒပ္အရွိန္အ၀ါၾကီးမားေသာ အသိုင္းအ၀ုိင္းမွ ေပါက္ဖြားလာသည့္ သူမႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ လြန္ခဲ့တဲ့ ၅ ႏွစ္ခန္႕က လက္ထပ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္…။
ကၽြန္ေတာ္တို႕ မိသားစုက ဆင္းရဲပါသည္..။ ငယ္စဥ္ကတည္းက အေဖဆံုးပါးသြားသျဖင့္ မိခင္ျဖစ္သူက ေစ်းေရာင္းၿပီး ေက်ာင္းထားေပးခဲ့ကာ အေမတစ္ခုသားတစ္ခု ဘ၀ျဖင့္ ရုန္းကန္ခဲ့ရသည္..။ သူမနဲ႕ ခ်စ္သူျဖစ္ရတာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ လံုး၀မေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တဲ့ ဆုလာဒ္ တစ္ခုျဖစ္ခဲ့သည္..။ သူမ မိသားစု အသိုင္းအ၀ိုင္းေတြ သေဘာမတူ တားဆီးထားသည့္ၾကားမွ ကၽြန္ေတာ့္ေနာက္ကို အရဲစြန္႕ၿပီး လိုက္ခဲ့သည္..။
ယခုဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕တြင္ ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ ၃ ႏွစ္အရြယ္ သားေလးတစ္ေယာက္ကို ပိုင္ဆိုင္ေနၿပီျဖစ္သည္..။ ခက္တာက ခ်ိဳသည္ အေမ့အေပၚ ဆက္ဆံေရးေျပာင္းလဲလာျခင္းျဖစ္သည္..။ လက္ထပ္ၿပီးခါစကဲ့သုိ႕ ဆက္ဆံမႈမ်ိဳးမေတြ႕ရေတာ့..။ မိသားစု စီးပြားေရးလည္း က်ပ္တည္းလာေတာ့ အလုပ္မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ပဲ လူပို တစ္ေယာက္လိုျဖစ္ေနေသာ အေမ့အား ခ်ိဳ အျပစ္ျမင္ေနျခင္းျဖစ္သည္..။
ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ေန႕စဥ္ အလုပ္ကိစၥမ်ားႏွင့္ လံုးပန္းေနရသျဖင့္ အေမ့ကို သိပ္ဂရုမစိုက္အားပဲ အိမ္မွာ အျမဲတမ္းရွိေသာ ခ်ိဳကသာ တာ၀န္ယူ ျပဳစုေပးခဲ့သည္..။ ယခုလည္း က်န္းမာေရးမေကာင္းပဲ ခ်ဳခ်ာလာခဲ့ေသာ အေမ့ကို ဘိုးဘြားရိပ္သာပို႕ရန္ေျပာေနျခင္း ျဖစ္သည္..။ အစက အၾကံျပဳၿပီး ေကာင္းေစခ်င္တဲ့ သေဘာမ်ိဳးသာ ေျပာခဲ့ေပမယ့္ အခုေတာ့ မပို႕လွ်င္ ခ်ိဳႏွင့္သာေလး အိမ္ကဆင္းသြားေတာ့မည့္ အၾကပ္ကိုင္သည့္ ပံုစံမ်ိဳးျဖစ္ေနသည္..။
အေတြးေကာင္းေကာင္းႏွင့္ လွည့္ထြက္လာေသာ ကၽြန္ေတာ္ တံခါးေပါက္ထိပ္တြင္ နားေထာင္ေန ေသာ အေမ့ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္..။ အေမ့မ်က္၀န္းတြင္ မ်က္ရည္မ်ားတြဲခိုေနသည္..။ အေမ ကၽြန္ေတာ့္ကို ၾကည့္ေနေသာ အၾကည့္သည္ အသနားခံေသာ အၾကည့္..၊ တုန္ရီေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားမွလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို ေျပာခ်င္ေနေသာ စကားမ်ား ရွိေနသည္ကို ကၽြန္ေတာ္ သိသည္..။
ဒါေပမယ့္ အေမ့ဆီက ဘာစကားမွထြက္မလာခဲ့ပါ..။ က်လုစဲ မ်က္ရည္ကို လက္ျဖင့္သုတ္ၿပီး အေမ သူ႕အခန္းထဲ သို႕ ျပန္၀င္သြားခဲ့သည္…။ ကၽြန္ေတာ္ သက္ျပင္းရွည္ၾကီးကို ပင့္ရႈိက္ မိလိုက္သည္…………။
ဒီေန႕ အေမ့ကို ဘိုးဘြားရိပ္သာ ပို႕ရမည့္ေန႕ျဖစ္သည္..။ ယခင္ေန႕ေတြက သူ႕ေျမးေလးႏွင့္ ေဆာ့ေန တတ္ေသာ အေမ ဒီေန႕ သူမ အခန္းထဲကကို ထြက္မလာ..။ အိမ္ေရွ႕ကို ကားေရာက္လာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အေမ့ကို ေခၚရန္ အေမ့အခန္းထဲသို႕ ၀င္ခဲ့သည္..။
ကုတင္ေလးေပၚမွာ မၾကီးမားလွတဲ့ အ၀တ္ထုတ္ေလး တစ္ထုပ္ ေတြ႕ရၿပီး အ၀တ္ထုတ္ေလးေဘးမွာ ထိုင္ၿပီး ဓါတ္ပံုတစ္ပံုကို ေသခ်ာစြာ ၾကည့္ေနေသာ အေမ့ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္..။ ကၽြန္ေတာ္ ၀င္လာတာျမင္ေတာ့ အေမက ဓါတ္ပံုကို ကၽြန္ေတာ္မျမင္ေအာင္ လ်င္ျမန္စြာ သိမ္းဆည္းလိုက္သည္..။ ဓါတ္ပံုက ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္ ရွင္ျပဳတုန္းက အေမနဲ႕ ရိုက္ထားတုန္းက ပံုျဖစ္သည္..။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကို “သြားေတာ့မွာလား…သား” ဆိုၿပီး အေလာတၾကီး ေမးလာသည္..။
“ဟုတ္ အေမ… ကားေရာက္ၿပီ..”
“အေမ့ ေျမးေလးကို ေခၚေပးပါအံုး… ႏႈတ္ဆက္ခ်င္လို႕…”
အေမ့အသံမွာ ၀မ္းနည္းသံေတြ ပါေနသည္..။ ကၽြန္ေတာ္ အေမ့ကို မ်က္လံုးခ်င္း မဆိုင္၀ံ့ပဲ သားေလးကို ေခၚေပးလိုက္သည္..။ အေမ က သူ႕ေျမးေလးကို ခ်ီၿပီး ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ နမ္းလိုက္သည္..။ ထို႕ေနာက္ အေမ့မ်က္၀န္းမွ မ်က္ရည္ မ်ားက်ဆင္းလာခဲ့ၿပီး သားေလးကိုခ်ကာ အ၀တ္ထုပ္ေလးကို ဆြဲကိုင္လိုက္ၿပီး
“သြားၾကရေအာင္ သား…” ဆိုၿပီး ေရွ႕ကေန ဦးေဆာင္ကာ ကားဆီကုိ ထြက္ခြာသြားခဲ့ပါတယ္..။
ဘိုးဘြားရိပ္သာ သြားတဲ့ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုး ကားေပၚမွာ သားအမိႏွစ္ေယာက္စလံုး စကား မေျပာျဖစ္ခဲ့ၾက..။ အေမက ကားျပတင္းေပါက္ကေန အျပင္ကို ေငးေမာၾကည့္ရင္း ႏႈတ္ဆိတ္စြာ လိုက္ ပါလာသည္..။ ကၽြန္ေတာ္ အေမ့ကို ေငးၾကည့္ေနမိသည္..။
ဘ၀ကို တစ္ေယာက္တည္း ရုန္းကန္ၿပီး သားကို ပညာတတ္ျဖစ္ေအာင္ ေက်ာင္းထားေပးခဲ့တဲ့အေမ…၊ ေက်ာင္းမွာ သား မ်က္ႏွာမငယ္ေအာင္. အျမဲတမ္း အေကာင္းဆံုးေတြကိုပဲ ျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့တဲ့အေမ..၊ သားေက်ာင္းျပန္လာလွ်င္ ေက်ာင္းေပါက္၀ကေန အျပံဳးေတြနဲ႕ ေစာင့္ၾကိဳေနတတ္ေသာအေမ..၊ အေမ…၊ အေမ…၊ အစရွိတဲ့ အေမ့အေၾကာင္းေတြက ရုပ္ရွင္ကားခ်ပ္ေတြလို အစီအရီ ေပၚလာသည္..။
ငါ့လုပ္ရပ္ဟာ အေမ့အတြက္ မွ်တမႈ ရွိရဲ႕လား…။ အေမေပးဆပ္ခဲ့တာနဲ႕ ျပန္ရတာဟာ တန္ရဲ႕လား…? ငါ မွားသြားၿပီလား?
ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားေနတုန္းမွာ ကားက ဘိုးဘြားရိပ္သာထဲကို ေရာက္ရွိေနခဲ့ၿပီျဖစ္သည္..။
တာ၀န္က် ၀န္ထမ္းမ်ားမွ အေမေနထိုင္ရမယ့္ အခန္းကို လိုက္လံျပသၿပီး အေမက သူ႕အခန္းေလးထဲက ကုတင္ေပၚမွာ အ၀တ္ထုပ္ေလးကို တင္လိုက္ၿပီး…
“သား … ျပန္ေတာ့ေလ… ေနာက္က်ေနရင္ သားမိန္းမ စိတ္ပူလိမ့္မယ္…၊ ညဖက္ အျပင္ထြက္ရင္ အေႏြးထည္ေလးဘာေလး ၀တ္အံုး..၊ သားက အေအးဒဏ္ မခံႏိုင္ဘူး..”
ကၽြန္ေတာ့္ မ်က္၀န္းမွ မ်က္ရည္တို႕ကို ကၽြန္ေတာ္ မတားဆီးႏိုင္ခဲ့ပါဘူး..၊ အေမ့ကို ေျပးဖက္လိုက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ကေလးတစ္ေယာက္လို ရႈိက္ၾကီးတငင္ ငိုမိပါေတာ့တယ္..။ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ အေမ့ကို ေျပာစရာစကားေတြ အမ်ားၾကီးရွိေပမယ့္ ဘာစကားမွ ထြက္မလာခဲ့ပါ…။
“သား…ကို ..ခြင့္လႊတ္ပါ..အေမရယ္…” ကၽြန္ေတာ္ ငိုရႈိက္ရင္း အေမ့ကို ေတာင္းပန္မိ္သည္..။
“အေမ..နားလည္ပါတယ္ကြယ္..” အေမလည္း ငိုေနတာပါလား..၊ အေမ့မ်က္၀န္းတြင္လည္း မ်က္ရည္ေတြ တြဲခိုေနသည္…”အေမတို႕ ျဖစ္ခ်င္တာထက္..၊ ျဖစ္သင့္တာကို ဦးစားေပး ၾကတာေပါ့..” တဲ့ေလ….။
ကၽြန္ေတာ္ အျပန္လမ္း တစ္ေလွ်ာက္လံုး ကားေပၚမွာ ငိုရႈိက္လာမိသည္..။ အေမ့ကို ဒီလိုထားခဲ့ရတာ ကၽြန္ေတာ္ လံုး၀စိတ္မေကာင္း..၊ ရင္ဘတ္တစ္ခုလံုးလည္း တင္းၾကပ္ေနၿပီး အသက္ရႈရတာေတာင္ မြန္းၾကပ္ေနသည္..။
ဒီလိုနဲ႕ အိမ္ျပန္ေရာက္လာေတာ့… ခ်ိဳက သားေလးကို ေခ်ာ့သိပ္ ေနၿပီျဖစ္သည္..။ ခ်ိဳက…” လူကေလးရဲ႕ အိပ္ခ်ိန္တန္…ဗိ်ဳင္းေရွ႕ကပ်ံ…” အစခ်ီတဲ့ သားေခ်ာ့ေတးကို တိုးတိုးေလးဆိုၿပီး ေခ်ာ့သိပ္ေနတာပါ..။ တံခါး၀ကေန ကၽြန္ေတာ္ ျမင္ရတဲ့ ခ်ိဳ သားေလးကို ေခ်ာ့သိပ္ေနတဲ့ ပံုစံဟာ ကၽြန္ေတာ့္ကို အေမက အဆိုပါ သားေခ်ာ့ေတးကို ဆိုၿပီး ေခ်ာ့သိပ္ခဲ့တာကို ျပန္အမွတ္ရေစ ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ မ်က္လံုးထဲမွာ ခ်ိဳနဲ႕ သာေလးကို မျမင္ပဲ အေမနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္က ပံုရိပ္ေတြကို အစားထိုး ျပန္ျမင္ေယာင္ေစမိပါတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ မ်က္၀န္းမွ မ်က္ရည္မ်ား ထပ္မံစီးက်လာခဲ့ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ခ်က္ခ်င္းျပန္လွည့္ထြက္ခဲ့ၿပီး လမ္းမေပၚ ေျပးထြက္ကာ ျပတ္သားတဲ့ဆံုးျဖတ္ခ်က္ တစ္ခုကို ခ်ခဲ့ၿပီး တကၠစီ တစ္စီးကို တားလိုက္ပါတယ္..။
ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ကားေမာင္းတာ အရမ္းေႏွးေနသလိုပါပဲ…။ အေမ့ကို ပို႕တုန္းက ျမန္သေလာက္ အခုက်ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကို ေႏွးေနသလိုပါပဲ.ကၽြန္ေတာ္ အေမ့ကို အရမ္းေတြ႕ခ်င္ေနပါၿပီ..။ ဘိုးဘြား ရိပ္သာကို ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲ ကားေပၚက ခ်က္ခ်င္းဆင္းၿပီး ကၽြန္ေတာ္ အေျပး၀င္ခဲ့ပါတယ္..။ တာ၀န္က် ၀န္ထမ္းေတြကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို နားမလည္ဘဲ အံ့ၾသစြာ ၾကည့္ေနၾကပါတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ အေမ့အခန္းထဲကို အေျပးတစ္ပိုင္း ေျပး၀င္ခဲ့ပါတယ္..။
အခန္းထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္ ရွင္ျပဳတုန္းက အေမနဲ႕ရိုက္ထားတဲ့ပံုကိုၾကည့္ၿပီး အေမငိုေနပါတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ အေမ့ကို ေျပးဖက္လိုက္ၿပီး ရႈိက္ၾကီးတငင္ ထပ္မံ ငိုမိလိုက္ပါတယ္..။ အေမကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ နားမလည္တဲ့ ပံုစံရွိေနၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ ေခါင္းကို ပြတ္သပ္ကာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ႏွစ္သိမ့္ေနပါတယ္….။
ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ မေျပာပဲ အေမ့ရဲ႕ ေျခဖမိုးေလးကို ကိုင္ကာ ျမတ္ႏိုး ႏွစ္ျခိဳက္စြာ နမ္းရႈံ႕လိုက္ၿပီး………….
“သားတို႕ အိမ္ျပန္ၾကရေအာင္…အေမ….”
ဘယ္ေတာ့မွ အေမ့ကို မစြန္႕လႊတ္မိပါေစနဲ႕…။ အဲ့ဒီဆံုးရႈံးမႈကို သင္ယခု မခံစားရရင္ေတာင္မွ တစ္ခ်ိန္ၾကရင္ ခံစားရၿပီး ၾကီးမားတဲ့ ေနာင္တ တရား ရပါလိမ့္မယ္…။ အေမ့ကို ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုး ခ်စ္တတ္ၾကပါေစဗ်ာ…။
Credit : ေအာင္ထြန္းဦး
No comments:
Post a Comment