ဆင္းရဲျခင္းကို ႂကြားသူမ်ား

အေမရိကန္သမၼတအိုဘားမားက သူ၏ဘ၀အ ေၾကာင္း စာအုပ္ထဲ မွာ ငယ္စဥ္ကမိဘမျပည့္မစုံျဖင့္ ဆင္းရဲစြာ ႐ုန္ကန္ႀကီးျပင္းခဲ့ရ သည္ကို ေရးသားခဲ့သည္။ ၂၀၁၆ သမၼတေရြးေကာက္ပဲြမွာ အႀကိတ္ အနယ္ယွဥ္ၿပိဳင္ေနရသူ ဒီမိုကရက္ တစ္ပါတီက သမၼတေလာင္းဟီ လာရီကလင္တန္ကလည္း သူ၏ မိခင္ကသူမ်ားအိမ္က အိမ္အကူ အမ်ဳိးသမီးျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္း သူ႔စာ အုပ္ထဲမွာ အေသးစိတ္တင္ျပခဲ့ သည္။

သူ၏ခင္ပြန္းသမၼတေဟာင္း ဘီလ္ကလင္တန္ကလည္း ဖခင္ မဲ့ျဖင့္ ႀကီးျပင္းလာရေသာ ငယ္စဥ္ ဘ၀မွာစက္႐ုံေစာင့္လုပ္သည့္ အဘုိးႏွင့္မည္သို႔ ဆင္းရဲစြာႀကီးျပင္း ခဲ့သည္ကို စာဖဲြ႕ခဲ့သည္။ သူအ ေၾကာင္းအတၳဳပၸတၱိျဖစ္သည့္ ကြၽန္ ေတာ့္ဘ၀ (My Life) စာအုပ္တြင္ ေက်းဇူးေတာ္ေန႔မွာ သမၼတ ေဟာင္းကလင္တန္က သူတို႔မိသားစု၌ အ၀တ္အစားအသစ္ပင္ မ၀ယ္ႏုိင္ေအာင္ ဆင္းရဲခဲ့ေၾကာင္း တခုတ္တရ ေရးခဲ့၏။

ကမၻာေက်ာ္ေခါင္းေဆာင္ မ်ားျဖစ္သည့္ သူတုိ႔သည္ ငယ္ ငယ္ကဆင္းရဲခဲ့သည္၊ ဘ၀နာခဲ့ သည္ကို အေသအခ်ာစာဖဲြ႕ေရးခဲ့ ၾကသည္။ တကူးတကထုတ္ေဖာ္ ေျပာခဲ့ၾကသည္။ သည္အရာက သူတို႔ဘ၀သမုိင္းကို ႐ိုး႐ုိးေျပာျပ ျခင္းသက္သက္ေတာ့ မဟုတ္ေပ။

မိဘကခ်မ္းသာသည့္အ တြက္ ေရကန္အသင့္၊ ၾကာအသင့္ျဖစ္လာ၍ သည္ဘ၀ကိုေရာက္ လာျခင္းမဟုတ္။ ဆင္းဆင္းရဲရဲ အေျခအ ေနမေပးသည့္ ဘ၀ကေန ပင္ကိုယ္အရည္အခ်င္း ထူးခြၽန္ ထက္ျမက္မႈေၾကာင့္ ေရာက္လာ ျခင္း ျဖစ္သည္။ သူတုိ႔သည္ အစြမ္းအစရွိသူမ်ား ျဖစ္သည္ဟု သြယ္ ၀ုိက္ဂုဏ္တင္လုိက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ အမည္းကိုျပလွ်င္ အျဖဴကပိုထင္ ရွားသကဲ့သို႔ ဘ၀နာသည္ကို ျပမွေတာ္ေၾကာင္း၊ အရည္အခ်င္းရွိေၾကာင္းက ပိုေပၚလြင္လာသည္။ ဆင္းရဲခဲ့သည္မွာ ရွက္စရာမဟုတ္၊ ႂကြားစရာလိုပင္ ျဖစ္လာသည္။

‘‘ကြၽန္ေတာ္က ကိုယ့္စီးပြား ေရးကို ကိုယ္တည္ေထာင္ခဲ့တာ ဟာ ကြၽန္ေတာ့္အေဖဆီက သန္း တစ္ရာတန္ ခ်က္လက္မွတ္နဲ႔ စခဲ့ တာမဟုတ္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ရခဲ့တဲ့ ေအာင္ျမင္မႈေတြ၊ မေမ့ႏုိင္ခဲ့တဲ့ ေအာင္ျမင္မႈေတြအတြက္ အရမ္း ႀကိဳးစားခဲ့ရတဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုုယ္ ေဆာက္တည္ခဲ့တဲ့ လူမ်ဳိး’’

သည္စကားကို ကမၻာေက်ာ္ Bloomberg စီးပြားေရးလုပ္ငန္းစု ႀကီး၏ အႀကီးအကဲ၊ ကမၻာမွာအ ခ်မ္းသာဆုံး ပုဂၢိဳလ္ ၁၇ ဦးမွာပါ ၀င္သူ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ သုံးႀကိမ္ဆက္တုိက္ျဖစ္ခဲ့သည့္ မုိက္ကယ္လ္ဘလြန္းဘက္က ေျပာၾကားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဒီမုိက ရက္တစ္ပါတီညီလာခံမွာ ဖခင္၏ အေမြျဖင့္ ခ်မ္းသာလာေသာ ရီ ပက္ဘေလကန္သမၼတေလာင္း ေဒၚနယ္ထရန္႔ကို မုိက္ကယ္လ္ က ရည္ရြယ္ေျပာၾကားခဲ့ျခင္း ျဖစ္ သည္။

သည္စကားက သန္းႂကြယ္ သူေဌးသားကေန လုပ္ငန္းရွင္ျဖစ္ လာသူ ေဒၚနယ္ထရန္႔ကို အ႐ႈိက္ ထိသြားသည္က အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္အခ်င္းခ်င္းေတာင္မွ ကိုယ္စြမ္းကိုယ္စႏွင့္ ခ်မ္းသာလာသူႏွင့္ မိဘအေမြအႏွစ္ ေၾကာင့္ ခ်မ္းသာလာသူမွာ ဂုဏ္ယူစရာခ်င္း ကြာျခားသည္။ မိဘ ေၾကာင့္ ခ်မ္းသာသူကို လူအမ်ား က သာမန္အသိအမွတ္ျပဳၿပီး ကိုယ္စြမ္းကိုယ္စႏွင့္ ခ်မ္းသာလာသူကိုေတာ့ အထင္ႀကီးၾကသည္။ လူ ေတာ္ဟုလည္း ျမင္ၾကသည္။

အေမရိကန္သမၼတမ်ားမွာ ပင္ ယွဥ္ၾကည့္ပါကလည္း သည္အခ်က္ကပို၍ေျပာစရာ ျဖစ္သည္။ခ်မ္းသာေသာ သူေဌးသားမ်ားက ေန သမၼတျဖစ္လာသည့္ သမၼတကေနဒီ၊ သမၼတေဂ်ာ့ဘုရွ္တို႔မွာ သမၼတအိုဘားမား၊ ဘီလ္ကလင္တန္တို႔ထက္စာလွ်င္ ငယ္ဘ၀ကိုကိုယ္ရည္မေသြးႏုိင္၊ သမၼတေလာင္းမ်ားတြင္လည္း ဒီမုိကရက္တစ္မွ ဟီလာရီက သူ႔အေမအိမ္အကူအမ်ဳိးသမီးက သူ႔ကိုယခုလို ျဖစ္လာေအာင္မည္သို႔ ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ခဲ့သည္ကို မဲဆြယ္ပဲြ၌ ဂုဏ္ယူစြာေျပာေနသည့္အခ်ိန္တြင္ ေဒၚနယ္ထရန္႔က သူ႔ငယ္စဥ္ဘ၀ ကို လူေတြ စကားမစလာေအာင္ ႀကိဳးစားေနရသည္။ သူငယ္ငယ္သူေဌးသားဘ၀၌ မက္ဟန္တန္မွာ ေမာ္ ဒယ္မ်ားႏွင့္ အခ်ိန္ကုန္ခဲ့သည့္ ေနာက္ေၾကာင္းပဲ သူ႔မွာရွိခဲ့သည့္ အတြက္ ျဖစ္၏။

အသက္ (၄၀)ေက်ာ္အရြယ္ ေဒၚပပသည္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္း အမ်ားစုကိုလုပ္ကိုင္ေနသည့္ ေအာင္ျမင္ေသာ လုပ္ငန္းရွင္တစ္ ဦးျဖစ္၏။ ျမန္မာျပည္တစ္၀န္းမွာ သူ႔စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ား ရွိသည္။ သုိ႔ေသာ္ သူကမုန္႔ဟင္းခါးစားလွ်င္ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ေစ်းႀကီး ႀကီး ျပင္ဆင္ေရာင္းေသာ မုန္႔ပဲြ မ်ားကို မစားတတ္။ မုန္႔ဟင္းခါးကို ထမင္းၾကမ္းႏွင့္ေရာကာ အေၾကာ္ မပါ င႐ုတ္သီးမႈန္႔ႏွင့္ ဟင္းရည္ နည္းနည္းျဖင့္ ေရာဖတ္စားရတာကိုသာ တမက္တေမာစား၏။

‘‘အဲဒီမုန္႔ဟင္းခါးကိုပဲ ကြၽန္မ ဘာလို႔ ႀကိဳက္သလဲသိလား။ ကြၽန္ မတို႔ငယ္ငယ္က အေဖက၀န္ထမ္း ဆိုေတာ့ မုန္႔ဟင္းခါး၀ယ္ရင္ အိမ္ က လူကုန္တစ္ေယာက္တစ္ပဲြ မ၀ယ္ႏုိင္ဘူး။ ႏွစ္ပဲြေလာက္၀ယ္ ၿပီး မုန္႔ဖတ္အလြတ္နဲ႔ ေရာစား။ ထမင္းနဲ႔ ေရာစားရတယ္။ အဲဒီအ ရသာက ကြၽန္မမွာစဲြလမ္းေနတုန္း ပဲ။ ဒါေၾကာင့္ အခုအေျခအေနျဖစ္ တာေတာင္ ကြၽန္မက အဲဒီမုန္႔ဟင္း ခါးပဲ စားတတ္ေတာ့တာ’’ဟု ေဒၚ ပပက သူတို႔ဆင္းရဲခဲ့သည့္အေျခ အေနကို မိတ္ေဆြမ်ားအား အၿမဲ ေျပာျပေလ့ရွိသည္။ သူကဆင္းရဲ ခဲ့သည္ကို ရွက္စရာဟုမထင္။ ဆင္းရဲျခင္းကေန သည္လုိအေျခ အေနျဖစ္လာသည့္အတြက္ သူပို ဂုဏ္ယူသည္ဟုဆုိသည္။

‘‘ကြၽန္မ၀န္းက်င္က ကေလး ေတြက ဆင္းရဲတာကို ရွက္စရာ လို႔ထင္ၾကတယ္။ အခုေခတ္မွာ သူမ်ားအိုင္ဖုန္းဆိုလို႔ ဖုန္းမကုိင္ႏုိင္ တာကို ရွက္တယ္။ ကိုယ္ဆင္းရဲ မွန္းကို မသိေအာင္လုိ႔ အဲဒီစၥည္း ေတြ အငတ္ခံ၀ယ္တယ္။ ဆင္းရဲ တာက ဘ၀ေပးပဲ၊ ရွက္စရာမဟုတ္ ပါဘူး။ ႐ိုးသားဖုိ႔ပဲ လုိတယ္။ ဒါေပ မဲ့ တစ္သက္လုံးဆင္းရဲတဲ့ ဘ၀မွာ မေနရေအာင္လို႔ေတာ့ ႀကိဳးစားရ မေပါ့’’

အေမရိကန္သမုိင္းမွာ ထင္ ရွားသူ၊ အေမရိကန္ႏုိင္ငံကို တည္ေထာင္သူထဲမွာပါ၀င္သည့္ ဘင္ဂ်မင္ဖရန္ကလင္ကလည္း ဆင္းရဲတာက ရွက္စရာမဟုတ္။ ဆင္းရဲတာကို ရွက္စရာထင္ေနတာမွရွက္စရာဟု သမုိင္း၀င္ေျပာၾကား ဖူးသည္။

ေလာကႀကီးမွာ ဆင္းရဲသည္ က ရွက္စရာမဟုတ္လွ်င္ ဘယ္အ ရာက ရွက္စရာေကာင္းပါသလဲ။ ေဒၚပပက ယခုကဲ့သို႔ ျမင္၏။

‘‘ကိုယ့္ရဲ႕အစြမ္းအစ မဟုတ္ ဘဲ မိဘအရွိန္အ၀ါယူၿပီး ႂကြား၀ါ တာ။ လူေတြကိုအႏုိင္က်င့္တာ ေတြေပါ့။ ငါ့အေဖက ဘယ္သူ၊ ငါ့ ဦးေလးကဘာ၊ ငါတိုအမ်ဳိးက ဘယ္သူေတြလို႔ ေျပာတာေတြေပါ့။ ငါ က ဘယ္သူနဲ႔ဘယ္လိုေတာ္တာ။ ငါ့အဘိုးက ဘယ္သူ၊ ဒါမ်ဳိးေတြကို ဂုဏ္တင္ေျပာေနရင္ေတာ့ ေသ ခ်ာတယ္။ အဲဒီေျပာေနတဲ့ သူက ဘာမွမဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ ဘာအစြမ္းအစမွလည္း မရွိသူပဲ’’

ဆင္းရဲသည္ဆုိသည္မွာ လူ တုိင္းႏွစ္လုိသည့္ အရာမဟုတ္။ ခက္ခဲပင္ပန္းေသာအရာတစ္ခု ျဖစ္ေသာ္လည္း ေကာင္းေသာအ ခ်က္မ်ားလည္း ရွိသည္ဟု အေမရိကန္သမၼတကေတာ္ မီရွဲလ္အိုဘားမားက ေျပာခဲ့ဖူးသည္။ ထိုအရာက ေအာက္သက္ေက်ျခင္း၊ လူ႔ ေလာကကို အတြင္းက်က် သိျမင္ ျခင္းပင္ျဖစ္၏။ မီရွဲလ္ငယ္စဥ္က သူတုိ႔မိသားစုမွာ အခန္းတစ္ခုသာ ရွိသည့္အတြက္ အပ်ဳိေဖာ္၀င္စ ေရာက္ေသာ္လည္း အခန္းသတ္ သတ္ မရွိခဲ့ဟုဆုိသည္။

ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္မွာလည္း စာအုပ္ဆုိင္တစ္ဆုိင္မွာ လုပ္ခဲ့ရ သည္။ ဆင္းဆင္းရဲရဲ အေျခခံလူ တန္းစားဘ၀မွာ ႀကီးျပင္းခဲ့သည့္ အတြက္ ကေလးသူငယ္မ်ား၊ မိန္း ကေလးမ်ားအေၾကာင္းကို သူက အတြင္းက်က် သိထားသည္။ ထုိ႔ ေၾကာင့္ သည္ႏွစ္ေႏြရာသီေက်ာင္း ပိတ္ရက္က အိုဘားမားတို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံယားသည္ သမီးငယ္ဆာရွာအိုဘားမားကို စားေသာက္ဆုိင္ တြင္ ေငြသိမ္းစားပဲြထုိးအျဖစ္ ၀င္ ေရာက္လုပ္ခုိင္းခဲ့သည္။

သည္လိုခုိင္းရျခင္းမွာ သူတုိ႔ သမီးကို သာမန္လုိႀကီးျပင္းလာၿပီး ေအာက္သက္ေက်ေစခ်င္သည္ဟု ဆုိသည္။ ဆာရွာသည္စားေသာက္ ဆုိင္၀တ္စုံကို ၀တ္ကာေငြကိုင္လုပ္ ရ၏။ လာစားသူမ်ားကို စားပဲြထုိး ရ၏။ စားပဲြကိုလည္း သန္႔ရွင္းေရး လုပ္ရသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဆာရွာအ ေနျဖင့္ သူ႔မိဘႏွစ္ပါးျဖစ္သည့္ အုိ ဘားမားႏွင့္ မီရွဲလ္ငယ္စဥ္ကလုိ မဆင္းရဲခဲ့ေသာ္လည္း ပင္ပင္ပန္းပန္း လုပ္ကိုင္ရသည့္အေတြ႕အ ႀကံဳေတာ့ ရရွိသြားသည္။ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ဆာရွာအိုဘားမားေအာင္ျမင္လာသည့္အခါ သည္အေတြ႕အႀကံဳကလည္း သူ႔အတြက္ ဂုဏ္ယူ၀ံ့ႂကြားစရာ ျဖစ္လာႏုိင္သည္။ ။

7da daily