“မကြ်တ္လြတ္ေသးတဲ႔ ဗိႆႏိုးဘုရင္မပန္ထြာ -

 
ဒီအေၾကာင္းကို သိရွိသူအင္မတန္နည္းပါးပါလိမ့္မယ္။ဒါေပမယ့္ ဗိႆႏိုးၿမိဳ႕ေဟာင္းႀကီးကေတာ့ သဘာဝလြန္ျဖစ္ရပ္ေတြ၊ ယေန႔ထိတိုင္က်န္ရွိေနေသးတဲ႔က်ိန္စာေတြ၊ ပရေလာကသားေတြအျပည့္နဲ႔ သဘာဝလြန္ျဖစ္ရပ္ေတြကို ေလ့လာေနတဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို စိမ္ေခၚေနပါေတာ့တယ္။
ရန္ကုန္ကေန ဗိႆႏိုးၿမိဳ႕ေဟာင္းကို မိုင္ေပါင္း ၃၂၀ ကြာေဝးပါတယ္။ဘီစီ ၄ရာစုမွာ တည္ေထာင္တဲ႔ၿမိဳ႕ျဖစ္ပါတယ္။ေတာင္တြင္းႀကီးကေန ၁၂မိုင္အကြာမွာတည္ရွိပါတယ္။မိုးနည္းေ႐ရွားအရပ္ျဖစ္တာေၾကာင့္ ရန္ပယ္ေခ်ာင္းကေရကို အဓိကအားထားၾကရပါတယ္။ဒါ့အျပင္ အျပင္ေသာက္ေတာ္ကန္၊ အတြင္းေသာက္ေတာ္ကန္ စတဲ႔ေရကန္အခ်ိဳ႕ရွိေသာ္လည္း ယခုအခါေရခမ္းေျခာက္သေလာက္ရွိေနပါၿပီ။
ဗိႆႏိုုးၿမိဳ႕ေဟာင္းထဲက ေပပင္ေတြကအသီးမသီး မႀကီးထြားပဲ ႏွစ္ေထာင္ခ်ီသက္တမ္းရွိေနၾကပါတယ္။အျမင့္က လူတစ္ရပ္ေလာက္ပဲရွိပါတယ္။ ဒါကေတာ့ ပန္ထြာဘုရင္မရဲ႕ ဆုေတာင္းတစ္ခုပါ။ “ငါလာမွႀကီး၊ ငါလာမွသီး” ဆိုတဲ႔ဆုေတာင္းအတိုင္း ဗိႆႏိုးၿမိဳ႕ေဟာင္းထဲက ေပပင္ေတြက ဘုရင္မလူျပန္မျဖစ္မခ်င္း မႀကီးထြား၊ အသီးမသီးတာလို႔ အဆိုရွိပါတယ္။
ဗိႆႏိုးၿမိဳ႕ေဟာင္းထဲမွာ အင္ၾကင္းဥယ်ာဥ္လို႔ေခၚတဲ႔ ဥယ်ာဥ္တစ္ခုရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပန္ထြာဘုရင္မလက္ထက္ေတာ္မွ ယေန႔အထိအင္ၾကင္းပင္တစ္ပင္မွမရွိခဲ႔ဖူးပါဘူး။ဒါေပမယ့္ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း အင္ၾကင္းပန္းအေၾကြေတြကို ယေန႔ထက္တိုင္အင္ၾကင္းဥယ်ာဥ္ေျမေနရာတဝိုက္မွာေတြ႕ေနရဆဲပါ။ဒီအင္ၾကင္းဥယ်ာဥ္ကို ပန္ထြာဘုရင္မက ဗိႆႏိုးနတ္မင္းႀကီးကို ရည္စူးၿပီးလွဴဒါန္းခဲ႔တာပါ။ဥယ်ာဥ္ထဲမွာ အင္ၾကင္းပင္မရွိေသာ္လည္း ဗိႆႏိုးနတ္မင္းႀကီးရဲ႕ အမိန္႔နဲ႔ အင္ၾကင္းပြင့္ေတြက ဥယ်ာဥ္ေတာ္ထဲက ိုအလိုေလ်ာက္ေရာက္ေနတတ္လို႔ အင္ၾကင္းဥယ်ာဥ္လို႔ေခၚတာပါ။ယခုထိလည္း ဘယ္ကမွန္းမသိတဲ႔အင္ၾကင္းပြင့္ေတြေရာက္ေနဆဲပါ။
အထူးသျဖင့္ ပန္ထြာဘုရင္မတည္ခဲ႔တဲ႔ ေရႊေရာင္ေတာ္ေစတီမွာ အင္ၾကင္းပန္းေတြကို ဘုရားပန္းလွဴထားတာအျပင္ ဘုရားရင္ျပင္တဝိုက္ျပန္႔ႀကဲစြာရွိေနတတ္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အင္ၾကင္းပန္းေတြဘယ္ကလာသလဲဆိုတာကိုေတာ့ ဘုရင္မ ပန္ထြာရဲ႕ ဝိဥာဥ္သာသိပါလိမ့္မယ္။
ဒါ့အျပင္ ဗိႆႏိုးၿမိဳ႕ေဟာင္းထဲမွာ အသားစားခြင့္မရွိပါဘူး။ စည္းကမ္းေတြအရမ္းတင္းၾကပ္ပါတယ္။ ဝိနည္းနဲ႔ မညီတဲ႔ ရဟန္းေတြေနခြင့္မရွိပါဘူး။ေနခြင့္မရွိလို႔လည္း ပန္ထြာဘုရင္မရဲ႕ ဝိဥာဥ္ကို ပဌာန္းဆက္ေၾကာင့္ ၾသဇာေညာင္းတဲ႔ ေတာင္ငူနန္းတြင္းေက်ာင္းဆရာေတာ္ရဲ႕ေက်ာင္းတစ္ခုသာ ဗိႆႏိုးၿမိဳ႕ေဟာင္းမွာရွိပါတယ္။ဒါကလည္း ရဟန္းအေယာင္ေဆာင္ထားသူေတြရဲ႕ ပရိယာယ္ေၾကာင့္ ဗိႆႏိုးၿမိဳ႕ႀကီးပ်က္စီးၿပီး သေရေခတၱရာျပည့္ရွင္ ဒြတၱေပါင္လက္ေအာက္ေရာက္ရတာကို အညိႈးထားၿပီး သိကၡာနဲ႔ ဝါစဥ္ႏုေသးတဲ႔ ရဟန္းေတာ္ေတြကို ပန္ထြာဘုရင္မဝိဥာဥ္ကလက္မခံတာပါ။
ေရွးေဟာင္းသုေတသနဌာနက ဗိႆႏိုးၿမိဳ႕ေဟာင္းႀကီးကို ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားတူးေဖာ္ထိန္းသိမ္းထားၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ တူးေဖာ္ရာမွာလည္း မကြ်တ္လြတ္ေသးတဲ႔ ပန္ထြာဘုရင္မရဲ႕ ဝိဥာဥ္ကိုျမင္ခဲ႔ၾကရပါတယ္။ အမွားအယြင္းမလုပ္ရဲၾကပါဘူး။ေတြ႕ရွိဖူးတဲ႔သူေတြရဲ႕ အဆိုအရ ပန္ထြာဘုရင္မကအသားအေရျဖဴစပ္စပ္ရွိၿပီး အရပ္က ၇ေပနီးပါးရွိတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ ဒီအခ်က္ကေတာ့ ဗိႆႏိုးၿမိဳ႕ေဟာင္းထဲက အရပ္ ၇ေပရွိတဲ႔ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးရဲ႕ အရိုးစုေနရာကိုတူးေဖာ္မိရာကေန ပန္ထြာဘုရင္မရဲ႕ အရိုးစုလို႔ ယူဆခဲ႔ရာက ျဖစ္ေပၚလာတဲ႔အေၾကာင္းအရာလည္းျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။အဲဒီအရိုးကို နယူဂ်ာစီကတြက္ခ်က္ေပးရာမွာ ႏွစ္ ၂၀၀၀ သက္တမ္းရွိေနပါၿပီ။ဒါေပမယ့္ ဗိႆႏိုးၿမိဳ႕ေဟာင္းထဲမွာညအခ်ိန္တစ္ေယာက္ထဲသြားဝံ႔သူမရွိပါဘူး။ပန္ထြာဘုရင္မရဲ႕ ဝိဥာဥ္ဓာတ္က ေျခာက္ျခားေအာင္လႊမ္းမိုးထားဆဲပါ။ အနီးအနားကရြာေတြက ရြာခံေတြလည္းမသြားရဲပါဘူး။ ပန္ထြာဘုရင္မကို နတ္နန္းေဆာက္ကိုးကြယ္တဲ႔ဓေလ့ယေန႔အထိရွိပါတယ္။ နတ္ဆက္ရာမွာလည္း သက္သက္လြတ္ သစ္ဖုသစ္ဥေတြသာဆက္သရပါတယ္။အသား၊ငါးမဆက္ရပါ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ဝင္စားစရာ ဗိႆႏိုးၿမိဳ႕ေဟာင္းႀကီးက သြားေရာက္လည္ပတ္သူနည္းပါးစြာနဲ႔ ႏွစ္ေထာင္ခ်ီ ေျခာက္ေသြ႕ေနပါတယ္။ဒါေပမယ့္ ဗိႆႏိုးၿမိဳ႕ကို သြားေရာက္ၿပီး ပန္ထြာဘုရင္မကို မပ်င္းရေအာင္ မၾကာခဏဆိုသလို အနည္းဆံုးတစ္ႏွစ္တစ္ေခါက္၊ႏွစ္ေခါက္ သြားေရာက္ဂါရဝျပဳေနၾကတဲ႔ လူအခ်ိဳ႕ေတာ့ရွိေနပါတယ္။ အဲဒီလူေတြကေတာ့ ပန္ထြာဘုရင္မကို သစၥာရွိပါ့မယ္လို႔ သစၥာဆိုၿပီး ဗိႆႏိုးၿမိဳ႕ရဲ႕ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ထိ သေရေခတၱရာတပ္ေတြကို ခုခံရင္း အေသခံတိုက္ပြဲဝင္သြားတဲ႔ ပန္ထြာဘုရင္မရဲ႕ စစ္သူႀကီးေလးဦးနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ အႏြယ္ေတာ္ေတြထဲက လူ႔ဘဝကို ျပန္လည္႐ရွိသူေတြျဖစ္ပါေၾကာင္း။ ။

Credit – Lu Myanmar