မုန္႔္ဟင္းခါးေရာင္းေနတာလား။ ပေလြမႈတ္ေနတာလား ....

တစ္ခါက မုန္႔ဟင္းခါးသည္ တစ္ေယာက္႐ွိသည္။ ဆိုင္းထမ္း ကေလးႏွင့္ လာေရာင္းတတ္၍ မုန္႔ဟင္းခါး အခ်က္ ေကာင္း ေသာေၾကာင့္ လက္မလည္ေအာင္ ေရာင္းရေလ့႐ွိၿပီး တစ္မနက္ခင္း ကေလးမွ် ႏွင့္ပင္ ကုန္သြားျမဲျဖစ္သျဖင့္ ခပ္ေစာေစာ အိမ္သို႔ ျပန္ရေလ့႐ွိေသာ ဆိုင္းထမ္းမုန္႔ဟင္းခါး သည္ကေလးဟု ဆိုပါသည္။ အသက္ခပ္ရြယ္ရြယ္ လုလင္ငယ္ေလး တစ္ေယာက္ျဖစ္ေသာ ထို မုန္႔ဟင္းခါးသည္ကေလး က ေခတ္လူငယ္တို႔ ဘာသာဘာဝ ဂီတ ကို စိတ္ဝင္စားသူျဖစ္ရာ ပေလြကေလး တစ္ေခ်ာင္း ကို အျမဲေဆာင္ လာေလ့ ႐ွိသူလည္းျဖစ္သည္။ တစ္ရက္တြင္ မုန္႔ဟင္းခါးက ပံုမွန္ေစာေစာ ကုန္သည္ထက္ကိုပဲ ပို၍ေစာစြာကုန္သြားသည္။ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ပိုေနသူ မုန္႔ဟင္းခါးသည္ကေလးက မုန္႔ေရာင္းေကာင္း၍ ေပ်ာ္ေနသည္ ျဖစ္ရာ ခါးတြင္ ထိုးထားသည့္ပေလြကေလးကိုအသာျဖတ္ယူၿပီး ပေလြမႈတ္ ပါေလ ေတာ့သည္။ ပညာ႐ွင္အဆင့္ ပေလြဆရာ မဟုတ္ေစကာမူ သင့္တင့္ ေလ်ွာက္ ပတ္စြာ မႈတ္တတ္ သူျဖစ္သျဖင့္ နားေထာင္၍ သင့္ျမတ္ လွေပရာ တစ္ခဏႏွင့္ပင္ ဟိုနားသည္နားက လူအခ်ိဳ႕ ဝိုင္းအံု လာၾက ပါေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ဟိုသီခ်င္းေလး မႈတ္ပါအံုး သည္သီခ်င္း ေလးမႈတ္ပါအံုး ႏွင့္ေတာင္းဆိုလာၾကပါေတာ့သည္။

ဤတြင္မွစ၍ မုန္႔ဟင္းခါးသည္ ကေလးသည္ မုန္႔ဟင္းခါးအေပၚ အာ႐ုံသိပ္ မ႐ွိပါေလေတာ့။ ေတာ္စြေလ်ွာ္စြ ကေလးသင့္တင့္႐ုံ အားစိုက္ခ်က္ကာ ပေလြျဖင့္သီးခ်င္း အသစ္မ်ား ကိုေလ့က်င့္ ပါေလေတာ့သည္။ တစ္ပုဒ္ၿပီး တစ္ပုဒ္။ ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္ မႈတ္ျပဖို႔။ သို႔ျဖင့္လာလတံၱေသာ ရက္မ်ားတြင္လည္းသီခ်င္း အသစ္ ကေလးေတြ ေလ့က်င့္လိုက္၊လာေရာက္အားေပးသူမ်ာကို မႈတ္ျပ လိုက္၊ လက္ခုပ္ ဩဘာသံ မ်ားၾကားမွာ ပီတျဖစ္လိုက္၊ မုန္ဟင္းခါး အိုးႀကီးေတာ္စြ ေလ်ာ္စြ ပစ္ထားလိုက္။ ေနာက္ေတာ့ သူမုန္႔ဟင္းခါး နာမည္ပ်က္ သြားခဲ့ပါသည္။ ပေလြကမူ ဆရာတစ္ဆူ ပါရဂူ ေလာက္ အထိကလည္း မထြန္းေပါက္၊ သာမန္ ထက္ လည္းမကျဖင့္ ခြက်က် လူတစ္ေယာက္ အျဖစ္ ခ်ာလပတ္လည္ သြားခဲ့ပါေလေတာ့သည္။

ယင္းသည္ပင္လ်ွင္ ဆရာဦးခင္ေအး သာဓက ေဆာင္သည့္ပံုဝတၳဳ။
မူလပထမ ကြၽမ္းက်င္ ရာ မုန္႔ဟင္းခါး ခ်က္ျခင္းအလုပ္ကိုို လႊတ္ခ် လိုက္ၿပီး အေရာေရာ အေထြးေထြး လက္ခုပ္တီးေပး ၾကသည့္ ပေလြ မႈတ္ျခင္း ၌သာယာ ေက်နပ္ကာ အဓိကႏွင့္သာမည မခြဲခြာႏိုင္သျဖင့္ က်႐ႈံး သြားသူ မုန္းဟင္းခါးသည္ ကိုလူ႔ဘဝႏွင့္ ခ်ိန္ထိုးကာ မည္သူ ေတြက မုန္းဟင္းခါး ခ်က္လို႔ မည္သူေတြက ပေလြမႈတ္ ေနၾကသလဲ ဆိုသည္ က္ို တြက္ဆ ၾကည့္မိလာ တတ္ပါသည္ ကြၽန္ေတာ္တို႔အားလံုးေနစဥ္ႏွင့္အမ်ွ ႐ုန္းကန္လႈပ္႐ွား ေဆာင္ရြက္ လုပ္ကိုင္ ေနၾကေသာ အရာတို႔သည္ မုန္႔ဟင္းခါးခ်က္ေနၾကတာလား ပေလြမႈတ္ေနၾကတာလား။ အမွတ္တမဲ့ လက္ခုပ္သံမ်ား၊ ခရီးသြား ဟန္လႊဲ ဩဘာေပးသံမ်ား ေလာကဝတ္ ခ်ီးျမႇင့္ ေျမႇာက္စားမႈမ်ား ၾကားမွာ ပုေလြမႈတ္မိသူေတြမ်ားျဖစ္ေနေလေရာသလား။

ဘီစီ ၅၅၁ ၌ေမြးကာ ဘီစီ၄၇၉တြင္ အနိစၥေရာက္သည္ဟုဆိုေသာ လု (Lu) ျပည္နယ္သား တ႐ုတ္ပညာ႐ွိ ကြန္ျဖဴး႐ွပ္ (Confucius) က ဘုရင္ က ဘုရင္အလုပ္လုပ္၊ မိဘက မိဘအလုပ္လုပ္၊ သားသမီးက သားသမီအလုပ္လုပ္ ဟုဆိုခဲ့ျခင္းမွာ ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္ လုပ္ဖို႔ ႏွင့္ ကိုယ္ ႏွင့္မဆိုင္ေသာ အလုပ္မ်ားကို မလုပ္ၾကရန္ သတိေပးထားျခင္း ပင္ျဖစ္ပါသည္။

ေဒဗစ္ဘင္ဂူရီယန္ (David Ben Gurion) က အိုင္းစတိုင္း (Einstein) အား “ခင္ဗ်ားသည္ ဥာဏ္ႀကီး႐ွင္ျဖစ္၍ အစၥေရး သမၼတလုပ္ရန္” အၾကံျပဳရာ ျငင္းဆန္ခဲ့သည္ ကို အမ်ားသိ ျဖစ္ပါသည္။ ဤေနရာတြင္ အိုင္းစတိုင္းက “ေဩာ္…. ကိုယ္ လုပ္ရင္ ျဖစ္တယ္ ဟုတ္လား….. ဟုတ္ပါ့မလား ကိုယ့္လူရဲ႕…. နင္တို႔လုပ္ ဆိုလို႔ို႔သာ လုပ္ရတာေနာ္” စသည္ျဖင့္ ပေလြ ဝင္မမႈတ္ခဲ့ပါ။ ႐ူပေဗဒနယ္ပယ္၌သာ သူ႔ မုန္႔ဟင္းခါး သူ ေကာင္းေအာင္ခ်က္ခဲ့ပါသည္။

ကိုလံဘီယာက စာေရးဆရာႀကီး ဂါစီယာမားကြက္စ္ (Garcia Marquez) ကတဲ့ေကာ။ စာေပႏိုဗယ္ဆုရ ပုုဂိၢဳလ္ႀကီးျဖစ္သျဖင့္ ကိုလံဘီယာ ႏိုင္ငံသားတို႔က သမၼတလုပ္ဖို႔ရာ ကမ္းလွမ္း ဖူးပါသည္။ ပေလြမႈတ္ဖို႔ ဂါစီယာမားကြက္စ္က ျငင္းပါ၏။ သူ႔စာကိုသာသူ ေကာင္းေအာင္ ဆက္ေရးခဲ့ပါသည္။ မုန္႔ဟင္းခါး ကို ေကာင္းသည္ ထက္ေကာင္းေအာင္ ခ်က္ခဲ့ျခင္း ဦးေႏွာက္ ယိုစီးမႈဟူေသာ (Brain Drain) အေၾကာင္းကို ေျပာၾကရာ၌ မိမိႏိုင္ငံအတြင္း႐ွိ လူသား အရင္းအျမစ္ မ်ားတိုင္းတစ္ပါးသို႔ စီးဝင္ေရာက္သြားျခင္းကိုမွ ဆိုလိုသည္မဟုတ္ဘဲ ကိုယ္ႏိုင္ငံ အတြင္း၌ အသံုးမခ်ဘဲေနလ်ွင္လည္း (Brain Drain) ပင္ျဖစ္သည္ကို ကြၽန္ေတာ္ တို႔အားလံုး သိ႐ွိထားၾကၿပီး ျဖစ္ပါသည္။

တကယ္ေတာ့ မုန္႔ဟင္းခါးသည္လည္း (Brain Drain) ပင္ျဖစ္ ပါသည္။လူသည္ မိမိႏွင့္ လိုက္ေလ်ွာအပ္စပ္ရာ ပထမေလာက ၌မေနဘဲ မလုပ္ဘဲ ဒုတိယေလာက၌ဝင္ေရာက္ က်င္လည္ေပ်ာ္ ပါးေနခဲ့ေသာ္ ႏွစ္ေလာက စလံုးပ်က္ဖို႔သာပင္ ျဖစ္ပါသည္။

ကြၽန္ေတာ္ကေကာ မုန္႔ဟင္းခါးခ်က္ေနမိတာလား ပေလြမႈတ္ေန မိတာလား။ နဖူးေပၚ လက္တင္ ကာ စဥ္းစားၾကေပေရာ့။

credit: ကိုရင္ၾသ