အမ်ိဳးသား တစ္ဦးမွာ ဇနီးသည္ ေလးဦး ရွိပါတယ္။ ယင္းထဲက သူက ေလးေယာက္ေျမာက္ အငယ္ဆံုး မယားကို အခ်စ္ဆံုး ျဖစ္သတဲ့။ အျမဲတမ္း ဂရုစိုက္တယ္။ ျပဳျပင္ခ်ယ္သေပးတယ္။ တတိယေျမာက္ ဇနီးကို ခ်စ္တာက်ေတာ့ တစ္မ်ိဳးေလးပါ။ သူ႔မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြ နဲ႔ ေတြ႔တဲ့ အခါက်ေတာ့ အျမဲလိုလုိ ထုတ္ျပ ဂုဏ္ယူခ်င္ျပီး တတိယ မယားရွိထားျခင္း အတြက္လည္း သူ႔ ဂုဏ္ယူသတဲ့။ ဒုတိယေျမာက္ ဇနီးျဖစ္သူ ကိုက်ေတာ့ သူတစ္ခ်စ္တာက ေနာက္ထပ္တစ္နည္းနဲ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ သူ ျပႆနာျဖစ္တိုင္း အခက္အခဲေတြ႔ ၾကံဳေတြ႔ရတဲ့ အျမဲတမ္း တိုင္ပင္လို႔ရတယ္။ အေျဖေကာင္းေတြ ေပး တယ္။ ကူညီေျဖရွင္းဖို႔အတြက္ အျမဲအေထာက္ အကူ ျဖစ္ေစပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ သူ႔ကုိလည္း မခြဲႏိုင္ ပါဘူး။ သူ႔ရဲ႕ ပထမ ဇနီး (မယားေခါင္ၾကီး) ကိုက်ေတာ့ သူမခ်စ္ပါဘူး။ ပထမ ဇနီး ကေတာ့ သူ႔ကို ဂရုစိုက္ရွာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခါတစ္ရံ ရွိတယ္လုိ႔ေတာင္ အမ်ိဳးသားက သတ္မွတ္ထားသူ မဟုတ္ပါဘူး။
တစ္ေန႔ေတာ့ ေရာဂါတစ္ခုေၾကာင့္ ေသဆံုးခါနီးအခ်ိန္ကို အမ်ိဳးသား ေရာက္ ရွိလာပါျပီ။ သူ႔ေသဖို႔ အင္မတန္ ေၾကာက္ရြံ႕လို႔ သူ႔ဇနီး ေလးဦးထဲမွာ ဘယ္သူေတြ သူနဲ႔ လိုက္မလဲလို႔ ေမးပါတယ္။
အငယ္ဆံုး (ေလးေယာက္ေျမာက္) ဇနီးက : မလိုက္ႏိုင္ပါဘူးရွင္ လို႔ ေျဖျပီး အျခားဘာမွ မေျပာပဲ ထြက္ခြာသြားပါတယ္။
တတိယ ဇနီးက : ရွင္ေသရင္ က်မ ေနာက္တစ္ေယာက္ ထပ္ယူရံုပဲလို႔ ေပၚတင္ေျပာျပီး လွည့္ထြက္သြားပါတယ္။
ဒုတိယ ဇနီးက: ရွင္မေသခင္နဲ႔ အုတ္ဂူမသြင္းခင္အထိေတာ့ က်မ ျပဳစုေစာင့္ေရွာင့္ေပးႏိုင္ပါတယ္။ အတူေသေပးဖို႔ ကေတာ့ က်မလည္း မတတ္ႏိုင္လို႔ ဝမ္းနည္းပါတယ္။
ပထမ ဇနီးက : က်မ ရွင္နဲ႔ လိုက္ပါမယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ မခြဲပါဘူး။
အဲ့ေတာ့ ေသလုေျမာေျမာ အမ်ိဳးသားက သူ႔ပထမ ဇနီးကုိ ဂရုမစိုက္ခဲ့ရေလျခင္းဆုိျပီးေတာ့ ေနာင္တရပါေတာ့တယ္။ အေၾကာင္းက သူ႔ပထမ ဇနီးကို ေသခ်ာ မျပဳစု မေကြ်းေမြးခဲ့လို႔ ပိန္လို႔ ပင္ပန္းေနရွာပါတယ္။ ဒါေတာင္ လိုက္ဖုိ႔ ေသခ်ာဆံုးျဖတ္ထားသူ ျဖစ္ေနေလရဲ႕
သင္ခန္းစာ -
စတုတၳဇနီး ။ ။ အငယ္ဆံုး ဇနီးဆုိတာ မိမိတို႔ ေန႔စဥ္ သယ္ေဆာင္ေနတဲ့ ကုိယ္ခႏၶာျဖစ္ပါတယ္။ ေသတဲ့တစ္ေန႔က်ရင္ ယူသြားလို႔ မရပဲ ထားခဲ့ရပါမယ္။ ေျမၾကီးမွုန္႔သာ ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။
တတိယ ဇနီး။ ။ မိမိတု႔ိ အသက္ရွိရင္ လက္ဝယ္ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ စည္းစိမ္ ဥစၥာမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ မိမိေသသြားတဲ့အခါ တစ္ပါးသူရဲ႕ လက္ထဲကို ေရာက္ရွိသြားပါလိမ့္မယ္။ မိမိ မပိုင္ေတာ့ ပါဘူး။
ဒုတိယ ဇနီး။ ။ မိမိရဲ႕ မိသားစုပါ။ အသက္ရွိစဥ္၊ အတူေနရစဥ္ မိမိအတြက္ အေကာင္းဆံုး အၾကံဥာဏ္မ်ား ေပးအပ္ျခင္း၊ ကူညီေပးျခင္းတို႔ ျပဳလုပ္ေပးႏိုင္ေပမယ့္ အတူေတာ့ လိုက္ေသႏိုင္သူမ်ား မဟုတ္ပါဘူး။ ကံရွိလို႔သာ ဒီတစ္ဘဝမွာ ေတြ႔ဆံု ၾကံဳေတြ႔ ရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ပထမ ဇနီး ဆုိတာ
ပထမ ဇနီးဆုိတာ မိမိတို႔ ျပဳလုပ္တဲ့ ကံ ျဖစ္ပါတယ္။ ကံဆုိတာ မိမိတို႔ ျပဳလုပ္တဲ့ မေကာင္းမွု၊ ေကာင္းမွုမ်ား ျဖစ္ျပီး သံသရာမွာ ၾကင္လယ္ေနရေသးသေရြ႕ တစ္လွည့္စီ အက်ိဳးေပးေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ မေကာင္းမွု မ်ားမ်ား ျပဳထားသူဟာ မေကာင္းတဲ့ ဝ႗္ဒုကၡမ်ားကို ၾကံဳေတြ႔ ခံစားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေကာင္းတဲ့ အမွုကိစၥမ်ားကို ျပဳထားပါက ေကာင္းတဲ့ ကံမ်ား၊ ရလဒ္မ်ားကို ခံစားရမွာ ျဖစ္ပါ တယ္။ အကယ္၍ ဝိပႆနာ ကုသုိလ္ေကာင္းမွု ျပဳလုပ္ျခင္းျဖစ္တဲ့ တရားထိုင္ျခင္း၊ တရားအားထုတ္ျခင္းတုိ႔ကေတာ့ မိမိကို သံသရာကေန လြတ္ကင္းလို႔ နိဗၺာန္ ေရာက္ရွိေစမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါကို လူအမ်ားစုဟာ ေမ့ေလ်ာ့ၾကျပီး မိမိရဲ႕ ဒီပထမ ဇနီး၊ ပထမ ခင္ပြန္းကို ပစ္ပယ္ထားေလ့ ရွိပါတယ္။ မပစ္ပယ္သည့္တိုင္ မေကာင္းမွုမ်ားမွာသာ ေမြ႔ေလ်ာ္ေနၾကတာ မ်ားပါတယ္။ မိမိက မေခၚရင္ေတာင္ ဘဝဆက္တိုင္းမွာ သူက လိုက္ပါလာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ယေန႔က စလို႔ မိမိတုိ႔ အေနနဲ႔ ေကာင္းမွု ကုသုိလ္ နဲ႔ ဝိပႆနာ ကုသုိလ္မ်ားကို စတင္ျပဳလုပ္ႏိုင္ၾကေစဖို႔ အၾကံေပး ေစတနာျဖင့့္ ေရးသား တိုက္တြန္း လိုက္ရ ပါတယ္။
ေအာင္ခမ္း (ရိုးရာေလး)
No comments:
Post a Comment