ကမ္းေပ်ာက္တဲ့ ေလွ

 
‘ဆရာမစာပါတယ္ခင္ဗ်’ အိမ္ေရွ႕မွစာပုိ႔သမား၏ ေခၚသံေၾကာင့္ စာေရးဆရာမႏွင္းႏုအိမ္ျပင္သုိ႔ ထြက္လာခဲ့သည္။ သာမန္စာမ်ားထက္ပုိထူ၍၊ ပုိရွည္ေသာ စာအိတ္တစ္အိတ္ႏွင့္ အျခားစာမ်ားကုိ လက္ခံယူၿပီး စာပုိ႔သမားေလးကုိ ေက်းဇူးတင္စကားေျပာလုိက္သည္။ စာေရးဆရာမဆီလာေသာ စာအမ်ားစုမွာ မိတ္ဆက္စာ၊ ေဝဖန္အႀကံေပးစာမ်ားႏွင့္ မိမိတို႔၏ကုိယ္ေတြ႕အျဖစ္အပ်က္မ်ားကုိ ေရးဖဲြ႕ရန္ဇာတ္လမ္းေက်ာ႐ုိးကေလးမ်ား ေပးထားသည့္စာသားမ်ား အျဖစ္မ်ားတတ္သည္။ စာအိတ္ ပါးမ်ားကုိ ဖြင့္ေဖာက္ၾကည့္လုိက္ရာ မိတ္ဆက္စာမ်ားျဖစ္ေနသည္။ ‘အင္း-ညေနက်ရင္ေတာ့ ေအး ေအးေဆးေဆး စာျပန္ေရးရမယ္’ ဟုစဥ္းစားရင္း စာအိတ္ထူကုိဖြင့္ေဖာက္ၾကည့္လုိက္သည္။ စာအိတ္ ေပၚကလက္ေရးကုိ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးျမင္ဖူးသျဖင့္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေယာက္၏ စာျဖစ္မည္ဟု ႏွင္းႏု ေတြးလုိက္သည္။

မိမိဇာတိၿမိဳ႕ႏွင့္ ေဝးရာသုိ႔ေရာက္ရွိေနခ်ိန္တြင္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆီမွ စာကုိဖတ္ရေတာ့မည္ဟူ ေသာအသိျဖင့္ ဝမ္းသာသြားသည္။ စာကုိဖြင့္ေဖာက္ေနသည့္ ႏွင္းယုလက္ေတြတုန္ယင္ေနသည္။ ‘ေၾသာ္-ရန္ကုန္ကုိမျပန္ျဖစ္တာ သုံးႏွစ္ေက်ာ္ရွိေနၿပီပဲ’။ ေတြးရင္း၊ ေတြးရင္း အေဖ၊ အေမႏွင့္ ေမာင္ႏွမ မ်ားကုိသတိရမိသည္။ ခင္ပြန္းတာဝန္က်ရာ နယ္ၿမိဳ႕ေလးသုိ႔လုိက္ပါရင္း အေမတို႔ဆီမျပန္ႏုိင္တာၾကာခဲ့ ၿပီ။ ခင္ပြန္းအတြက္ အိမ္ရွင္မတာဝန္ေက်ပြန္ရန္၊ သားႏွစ္ေယာက္အတြက္ ကေလာင္တာဝန္ေက်ပြန္ ရန္ႀကိဳးစားရင္း အခ်ိန္မ်ားကုန္ခဲ့သည္။ တယ္လီဖုန္းဆက္သြယ္ေရးလြယ္ကူသည္မုိ႔ မိဘမ်ားဆီ တစ္ ပတ္တစ္ခါ ဖုန္းဆက္ရင္း၊ မိမိဘဝအပူအေမာမ်ားကုိ အေမ့ဆီရင္ဖြင့္ရင္း အေမ့အိမ္ကုိေတာ့ ေရာက္ ေအာင္မျပန္ႏုိင္ခဲ့ပါ။ အေဖႏွင့္အေမကေတာ့ ေျမးကေလးႏွစ္ေယာက္အသံကုိ တစ္ပတ္တစ္ခါၾကား႐ုံ ႏွင့္ပင္ ေက်နပ္ေနတတ္သည္။

အေတြးနယ္လြန္ရင္း ဖြင့္ေဖာက္မိသည္မုိ႔ စာအိတ္ထဲက ဓာတ္ပုံေလးကေအာက္သုိ႔ျပဳတ္က်သြား သည္။ ဓာတ္ပုံကုိေကာက္ယူၾကည့္ရင္း ႏွင္းႏုအံ့ၾသသြားသည္။ ‘သူငယ္ခ်င္း ေရၾကည္ေအး သီလရွင္ ဝတ္နဲ႔ပုံပါလား’ ျဖဴစင္ဝင္းပသည့္ ေရၾကည္ေအး၏ အသားအေရကသီလရွင္ဝတ္႐ုံ ပန္းေရာင္ေလးႏွင့္ လြန္စြာတင့္တယ္ေနသည္။ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းသည့္ အသြင္ကုိေဆာင္ေနသည္။ တစ္ခ်ိန္တုန္းက ျဖဴ ေဖြးေနသည့္အသားအေရ၊ နက္ေမွာင္သန္စြမ္းသည့္ ဆံပင္ရွည္ႏွင့္ ေရၾကည္ေအးသည္ ႏွင္းႏုတုိ႔ၿမိဳ႕မွာ ေတာ့ထင္ရွားသူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့သည္။

ႏွင္းႏုစိတ္လႈပ္ရွားစြာျဖင့္ ငယ္သူငယ္ခ်င္း၏စာကုိ ဖတ္ၾကည့္မိသည္။ ဖတ္ရင္း၊ ဖတ္ရင္းဆုိ႔နင့္ေၾကကဲြ လာသည္။ တစ္ခ်ိန္က အပူအပင္ကင္းမဲ့ခဲ့ေသာ၊ ျပည့္စုံခဲ့ေသာ၊ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊ႔င္ရႊင္ ေနတတ္ေသာသူ ငယ္ခ်င္း၏ ရယ္ေမာေနသည့္ မ်က္ႏွာေလးကုိ ျပန္ျမင္ေယာင္မိသည္။ ႏွင္းႏုနယ္ၿမိဳ႕ေလးသုိ႔မေျပာင္း ခင္ေရၾကည္ေအး၏ ႏွစ္ (၄၀) ျပည့္ေမြးေန႔မွာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားစုစုစည္းစည္း ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ပုံကုိလည္း သတိရေနမိသည္။

အိမ္ေထာင္က်ၿပီးသား သူငယ္ခ်င္းေတြက အပ်ဳိႀကီးျဖစ္ေနသည့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား၏ လြတ္လပ္မႈကုိ အားက်ေနခဲ့ၾကသည္။ ‘ဒီလုိမွန္းသိ ငါတုိ႔လည္းေယာက်္ားမယူပါဘူးဟာ။ နင္တုိ႔လုိအပ်ဳိႀကီးပဲ လုပ္ပါ တယ္’ ဟု ႏွင္းႏုကုိယ္တိုင္ အပ်ဳိႀကီးတစ္စုကုိ အားက်စြာထုတ္ေဖာ္ေျပာခဲ့ဖူးသည္။ အိမ္ေထာင္ရွင္မ မ်ားပီပီ ေရၾကည္ေအး၏ ေမြးေန႔ပဲြမွာ ၾကာၾကာမေနႏုိင္ဘဲ အိမ္ကုိအျမန္ေျပးရသည့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကုိ က်န္ခဲ့သည္အပ်ဳိႀကီးမ်ားေနာက္ေျပာင္ရယ္ေမာခဲ့ၾကသည္။ ဒီလုိေပ်ာ္ရႊင္စရာအခ်ိန္ေလးေတြ မေန႔ တစ္ေန႔ကလုိပါပဲလား သူငယ္ခ်င္းရယ္။

‘ဆရာေလးရဲ႕ ဘဲြ႕နာမည္က ႐ူပမာလာတဲ့။ ဆရာေလးသီတင္းသုံးတဲ့ က်ဳိက္ေခါက္ဘုရားနားက သီလရွင္ေက်ာင္းကုိ တစ္ေခါက္ေလာက္လာခ့ဲေစခ်င္တယ္တဲ့။ ဘယ္ေတာ့ေရာက္လာမယ္လုိ႔ အတိ အက်မေျပာႏုိင္ေပမယ့္ ဆရာေလးရဲ႕အျဖစ္အပ်က္ေတြအတြက္ ဝတၳဳေလးတစ္ပုဒ္ေလာက္ေရးျဖစ္ ေအာင္ ေရးပါဆုိတဲ့ဆရာေလးရဲ႕ တုိက္တြန္းစကားကုိေတာ့ ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္တပည့္ေတာ္ ေဆာင္ ရြက္ေပးပါ့မယ္’။

တကယ္ေတာ့ ေရၾကည္ေအး၏ ဘဝကအစစအရာရာ ျပည့္စုံခဲ့ပါသည္။ ေအးေဆးေသာ မိဘႏွစ္ပါးႏွင့္ သူ႔ထက္အသက္သုံးႏွစ္ႀကီးေသာ အစ္ကုိတုိ႔က သူ႔ကုိအလုိလုိက္ ခ်စ္ခဲ့ၾကသည္။ ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ တည္းမုိ႔ သူကလည္းအစ္ကုိ႔စကားကုိ ေျမဝယ္မက်နားေထာင္ခဲ့သည္။ ေရၾကည္ေအးမိဘမ်ား အသက္ အရြယ္ရလာခ်ိန္မွာ အိမ္၏စီးပြားေရးအတြက္ အစ္ကုိကအစစအရာရာ ဦးေဆာင္ခဲ့သည္။

ေရၾကည္ေအးကေတာ့ က်န္းမာေရးမေကာင္းေသာ မိဘမ်ားကုိေစာင့္ေရွာက္ရင္း အိမ္မႈကိစၥမ်ားကုိ တာဝန္ယူခဲ့သည္။ သူငယ္ခ်င္းအားလုံး တကၠသုိလ္မွဘဲြ႕ရၿပီး လုပ္ငန္းခြင္အသီးသီး ဝင္ခဲ့ေသာ္လည္း ေရၾကည္ေအးတစ္ေယာက္ ျပင္ပအလုပ္မလုပ္ခဲ့ရေပ။ သူ၏တစ္ဦးတည္းေသာ အစ္ကုိကခြင့္မျပဳေသာ ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ညီမေလးကုိခ်စ္ခင္အလုိလုိက္သည့္ ေရၾကည္ေအးအစ္ကုိ၏ အခ်စ္ကုိႏွင္းႏုသူငယ္ ခ်င္းမ်ားအားလုံး ေလးစားအားက်ခဲ့ရသည္။ ေရၾကည္ေအးတစ္ေယာက္ ျပင္ပစီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားကုိ တစ္ခုမွ်နားမလည္ခဲ့ပါ။ နားလည္စရာမလုိေအာင္လည္း သူ႔အစ္ကုိကျပည့္စုံေအာင္ထားခဲ့သည္။ ေရ ၾကည္ေအးအစ္ကုိ၏ ကားအက်ဳိးေဆာင္လုပ္ငန္းကလည္း ေအာင္ျမင္လွသည္။

ႏွင္းႏုက ျပင္ပကုမၸဏီတစ္ခုတြင္ အလုပ္ဝင္ရင္းဝါသနာအရ စာေပေရးသားျခင္းကုိ အစျပဳခဲ့သည္။ ထုိ႔ေနာက္အထက္တန္းျပဆရာ ကုိေအာင္ေဆြႏွင့္ ေတြ႕ဆုံခ်စ္ကၽြမ္းဝင္ခဲ့ၿပီး အသက္ ၃၀ အရြယ္မွာ လက္ထပ္ခဲ့သည္။ ႏွင္းႏုလက္ထပ္ခါနီးအခ်ိန္တြင္ ေရၾကည္ေအး၏ခ်စ္သူ (တကၠသုိလ္တက္စဥ္က ေတြ႕ဆုံခဲ့သည့္) က လူႀကီးစုံရာႏွင့္ ေတာင္းရမ္း၍ ေရၾကည္ေအးကုိ လက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းခဲ့သည္။ ထုိစဥ္ကသူ၏အစ္ကုိ ခြင့္မျပဳခဲ့သျဖင့္ လက္ထပ္မည့္ကိစၥကုိ ေရၾကည္ေအးက ျငင္းပယ္ခဲ့သည္။ ‘အေဖ၊ အေမနဲ႔ ညီမေလးကုိကုိႀကီးတစ္သက္လုံး တာဝန္ယူေစာင့္ေရွာက္သြားမယ္။ ငါ့ညီမေလး အိမ္ ေထာင္ျပဳစရာမလုိဘူး။ ကုိႀကီးတုိ႔ မိသားစုတစ္သက္လုံး ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ေနသြားၾကမယ္။ သူစိမ္းကုိ အားကုိးစရာမလုိဘူး’ ဆုိေသာ သူ႔အစ္ကုိ၏ ခ်ဳိသာျပတ္သားေသာ စကားလုံးမ်ားၾကားထဲတြင္ ခ်စ္သူ အေပၚ ေရၾကည္ေအးအသည္းမာခဲ့သည္။ အသည္းကဲြမ်က္ရည္က်ေနသည့္ ခ်စ္သူကုိလ်စ္လ်ဴ႐ႈႏုိင္ခဲ့ သည္။ လာေတာင္းပန္သည့္ ခ်စ္သူ၏အစ္မကိုလည္း မသိက်ဳိးကၽြန္ျပဳခဲ့သည္။ တစ္သက္လုံး အစ္ကုိ႔စ ကားကုိမပယ္ရွားခဲ့သည့္ ေရၾကည္ေအးကုိ ႏွင္းႏုတုိ႔သူငယ္ခ်င္းမ်ား အံ့ၾသခဲ့ရသည္။

‘မိန္းကေလးဆုိတာ အရြယ္ရွိတုန္းအိမ္ေထာင္ျပဳရတာ ေရၾကည္ရဲ႕။ တုိ႔အသက္အရြယ္ေတြက အိမ္ ေထာင္ျပဳဖုိ႔ေနာက္က်ေနၿပီ။ ဒီေလာက္ႏွစ္ေတြအၾကာႀကီး နင့္အေပၚစိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ သစၥာရွိရွိခ်စ္ခဲ့တဲ့ ခ်စ္သူကုိအားနာပါဦးဟယ္။ နင့္အစ္ကုိစိတ္ဆုိးလည္း ခဏေပါ့။ ေနာက္ေတာ့စိတ္ေျပသြားမွာပါ” ဟု ႏွင္းႏုတုိ႔သူငယ္ခ်င္းမ်ား ဝုိင္းေျပာေတာ့သူကမတုန္မလႈပ္။

‘ဟဲ့ နင့္အစ္ကုိစကားကုိ သိပ္မယုံနဲ႔။ ေယာက်္ားေလးေတြက ဘယ္အခ်ိန္အိမ္ေထာင္ျပဳျပဳ တင့္တယ္ တယ္ဟဲ့။ နင့္အစ္ကုိအသက္ႀကီးမွ မိန္းမငယ္ငယ္ေလးယူရင္ နင္ဒုကၡလွလွေတြ႕မယ္မိန္းမရဲ႕’ လုိ႔ အား မလုိအားမရၿခိမ္းေျခာက္ေတာ့ သူကမခုိးမခန္႔ႏွင့္ ၿပံဳးေနသည္။

‘ငါ့အစ္ကုိက ဘယ္ေတာ့မွ မိန္းမယူမွာမဟုတ္ဘူး။ ငါ့ကုိသိပ္ခ်စ္တာ’ ဆုိၿပီး ပိုင္ပုိင္ႏုိင္ႏုိင္ေျပာေနတဲ့ ေရၾကည္ေအးကုိ ႏွင္းႏုတုိ႔သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလုံး အ႐ႈံးေပးခ့ဲရသည္။ က်န္းမာေရးမေကာင္းသည့္ မိဘမ်ားကေတာ့ သားႏွင့္သမီးစိတ္ခ်မ္းသာသလုိ ဆုံးျဖတ္ပါဟုခြင့္ေပးထားခဲ့သည္။ ေနာက္ငါးႏွစ္ၾကာ သည့္အခ်ိန္မွာ ေရၾကည္ေအး၏ခ်စ္သူ လက္ထပ္သည့္သတင္း သတင္းစာထဲမွာေတြ႕သည့္အခ်ိန္ ႏွင္းႏုကခင္ပြန္းတာဝန္က်ရာ ေျမလတ္ၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕မွာ ေရာက္ရွိေနခဲ့သည္။ စိတ္မေကာင္းစြာျဖင့္ ေရၾကည္ေအး၏ ဟန္းဖုန္းကုိလွမ္းဆက္ေတာ့ ဖုန္းပိတ္ထားသည္တဲ့။

ေရၾကည္ေအး၏ စာထဲတြင္ပါသည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားက ေနာက္ပုိင္းျဖစ္ပ်က္ခဲ့ေသာ အိမ္တြင္းေရး အေျခအေနေတြ ျဖစ္သည္။ ေရၾကည္ေအးအသက္ ၄၂ ႏွစ္ပုိင္း သူ႔အစ္ကုိ၏ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ား တစ္ရွိန္ထုိး တုိးတက္ေအာင္ျမင္လာခဲ့သည္။ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ား ေအာင္ျမင္ျခင္းႏွင့္အတူ သူ႔အစ္ကုိ ကုမၸဏီမွအသက္ ၂၅ ႏွစ္ခန္႔ စာေရးမေလးတစ္ဦးႏွင့္ သူ႔အစ္ကုိ၏ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းကလည္း ပ်ံ႕ႏွံ႔ လာသည္။ အိမ္အေရးကိစၥႀကီးငယ္ရွိရွိ ေရၾကည္ေအးက သူ႔အစ္ကုိဆီဖုန္းဆက္လွ်င္ သူ႔အစ္ကုိ၏ ဟန္းဖုန္းကုိ ထုိစာေရးမကကိုင္ထားသည္။ စာေရးမ၏ မာေက်ာခက္ထန္ေသာအသံႏွင့္ စစ္ေဆးေမး ျမန္းမႈေတြၿပီးမွသာ သူ႔အစ္ကုိႏွင့္ ဖုန္းေျပာခြင့္ရသည္။

‘ကုိႀကီး႐ုံးက စာေရးမေတြက အေပါက္ဆုိးတယ္’ လုိ႔ေရၾကည္ေအးက သူ႔အစ္ကုိကုိေျပာမိေသးသည္။ ‘ငါ့႐ုံးက ဝန္ထမ္းေတြကုိ လူအမ်ားနဲ႔ဆက္ဆံတတ္ေအာင္ ေသခ်ာေလ့က်င့္ေပးထားတာ၊ နင္ကအိမ္ထဲ မွာပဲေနၿပီး ထင္ရာေတြေလွ်ာက္မေျပာနဲ႔’ ဆုိတဲ့ စကားတစ္ခြန္းျဖင့္ ေရၾကည္ေအးႏႈတ္ပိတ္ေနခဲ့ရ သည္။

အသက္ ၄၆ ႏွစ္အရြယ္ ေရၾကည္ေအး၏ အစ္ကုိက အသက္ ၂၅ ႏွစ္အရြယ္ မိန္းကေလးႏွင့္ သမီးနဲ႔ဦး ဇာတ္လမ္းကုိဖန္တီး၍ အိမ္ေထာင္ျပဳခ်ိန္မွာေတာ့ ေရၾကည္ေအး၏ဘဝ ဒုကၡစေတြ႕ရျခင္းျဖစ္သည္။ အိမ္ႀကီးရွင္မမက တစ္အိမ္လုံးသူ႔ေျခ၊ သူ႔လက္၊ စိတ္ႀကိဳက္ေျပာင္းလဲၿပီးခ်ိန္မွာ ေရၾကည္ေအးက ေနာက္ေဖးမီးဖုိခန္းႏွင့္ ကပ္လ်က္အခန္းက်ဥ္းေလးထဲ ေရာက္သြားခဲ့ရသည္။ ေရၾကည္ေအးအစ္ကုိက ‘သမီးသေဘာ၊ သမီးသေဘာ’ ႏွင့္ သူ႔မိန္းမဘာလုပ္လုပ္ သေဘာက်ေနတတ္သည္။ အရင္ႏွင့္မတူ လုံးဝေျပာင္းလဲသြားေသာ သူ႔အစ္ကုိကုိေရၾကည္ေအး အံ့ၾသမိသည္။ မိဘႏွင့္ညီမသည္ သူစိမ္းျပင္ျပင္၊ သူ႔ဘဝသူ၊ သူ႔ကမ႓ာသည္ သူ႔မိန္းမပင္ျဖစ္ေနသည္။

ကုမၸဏီ၏ဝင္ေငြ၊ ထြက္ေငြ၊ ကိန္းဂဏန္းမ်ားကုိ သိေနသည့္ မိန္းမကဝင္ေငြစာရင္းမ်ားကုိ ခ်ဳပ္ကိုင္ လုိက္သည္။ ေရၾကည္ေအးက တစ္ေန႔စာေစ်းဖုိး၊ မုန္႔ဖုိးကုိေယာင္းမဆီက မ်က္ႏွာငယ္ငယ္နဲ႔ လက္ျဖန္႔ ေတာင္းခံခဲ့ရသည္။ ထမင္းဟင္းခ်က္၊ အဝတ္ေလွ်ာ္ႏွင့္ ေရၾကည္ေအးအဆင့္က အိမ္အကူသာသာမွ် သာရွိေတာ့သည္။ ပုိက္ဆံေတာင္းခ်ိန္မွာ ေယာင္းမက ဆူပူေဆာင့္ေအာင့္ၿပီး ေပးတတ္သည္။

‘အိမ္မွာလူပုိေတြ တင္ေကၽြးထားရတာ စိတ္႐ႈပ္တယ္။ အလုပ္လည္းထြက္မလုပ္ၾကဘူး။ ပုိက္ဆံဘယ္ လုိရွာရတယ္ဆုိတာ နားမလည္ၾကဘူး။ အေခ်ာင္ရလုိ႔ အေခ်ာင္ကပ္စားေနၾကတာ’ တုိးတုိးတစ္မ်ဳိး၊ က်ယ္က်ယ္တစ္မ်ဳိး ေစာင္းေျမာင္းေျပာဆုိတတ္သည့္ ေယာင္းမစကားမ်ားကုိ အစ္ကုိ႔အားျပန္တုိင္မိ သည္။

‘နင္ကအိမ္မွာေနၿပီး ျပႆနာပဲရွာေနတာ။ ငါ့မိန္းမစိတ္ဓာတ္ကုိ ငါေသခ်ာသိတယ္။ ဒီလုိသေဘာထား ေသးသိမ္တဲ့ မိန္းမမဟုတ္ဘူး။ ဒီမွာေရၾကည္ေအး နင့္ကုိပါေျပာမယ္။ ေသခ်ာနားေထာင္။ နင္ဒီအိမ္မွာ ဆက္ေနခ်င္ရင္ ငါ့မိန္းမနဲ႔တည့္ေအာင္ေပါင္း။ ငါ့မိန္းမနဲ႔မတည့္ရင္ အိမ္မွာမေနနဲ႔။ အေဖနဲ႔အေမကို ငါေကၽြးႏုိင္တယ္။ မိဘေတြကုိအေၾကာင္းျပၿပီး အိမ္မွာကပ္ေနခ်င္ရင္လည္း ငါတို႔လင္မယားကဲြေအာင္ ေသြးမထုိးနဲ႔။ ဒါပဲ’ ေဒါသတႀကီးျပတ္ျပတ္သားသား ေျပာၿပီးလွည့္ထြက္သြားသည့္ သူ႔အစ္ကုိ၏ေနာက္ ေက်ာျပင္ကုိ ေရၾကည္ေအးမ်က္ရည္ၾကားမွ ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ ဘာမွမစြမ္းေဆာင္ႏုိင္ေတာ့သည့္ မိဘေတြကသမီးအတြက္ စိတ္မေကာင္းေပမယ့္ ရွာေဖြေကၽြးေမြးေနသည့္ သားကုိလည္းဘာမွမေျပာ ႏုိင္ခဲ့ပါ။

စာ၏ေနာက္ဆုံးအပုိဒ္ကုိဖတ္ၿပီး ႏွင္းႏုမ်က္ရည္က်မိသည္။

‘သူငယ္ခ်င္း ဒကာမေလး ႏွင္းႏုေရ။ အဲဒီအခ်ိန္က ဆရာေလးေလ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္သတ္ေသဖုိ႔လည္း စဥ္းစားမိတယ္။ ဗုဒၶဘာသာဝင္တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့အတြက္ အဖန္ငါးရာငါးကမ႓ာဆုိတဲ့ ဝဋ္ေႂကြးကုိ လည္း ေၾကာက္မိတယ္။ အျပင္ထြက္ၿပီး စီးပြားေရးလုပ္ဖုိ႔ကလည္း ဆရာေလးကဘာမွ မလုပ္ဖူးေတာ့ မလုပ္တတ္ဘူး။ ဆရာေလးရဲ႕ အစ္ကုိကုိလည္း စကားလုံးဝမေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး။ သူဟာဆရာေလးရဲ႕ ဒုတိယဖခင္ပါ။ ဆရာေလးဘဝမွာ မေတာင့္မတ မေၾကာင့္မၾကေနရေအာင္ ရွာေဖြေကၽြးေမြးခဲ့သူပါ။ သူ႔ကုိေဒါသစိတ္ေပၚရင္ ဆရာေလးငရဲႀကီးမွာသိေနတယ္။ ခင္ပြန္ႀကီး ၁၀ ပါးထဲမွာပါတဲ့ ဆရာေလးရဲ႕ ေက်းဇူးရွင္အစ္ကုိပါ။ ဒါေပမဲ့ ကုိယ့္ထက္အသက္အမ်ားႀကီးငယ္တဲ့ ေယာင္းမရဲ႕ႏွိမ့္ခ်ဆက္ဆံမႈေတြကုိ လည္း ဆရာေလးခံႏုိင္ရည္မရွိဘူး။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ႏုိင္မယ့္ နည္းလမ္းကုိ ဆရာ ေလးေရြးခ်ယ္ခဲ့တာပါ’။ ဆရာေလး႐ူပမာလာရဲက စာအဆုံးမွာ ‘ျဖစ္ရေလသူငယ္ခ်င္းရယ္’ ဆုိၿပီး ႏွင္းႏု ႐ႈိက္ႀကီးတငင္ငုိခ်မိလုိက္သည္။

‘ႏွင္း . . . . ဘာျဖစ္လုိ႔ ငုိေနတာလဲ ႏွင္းရယ္’ စုိးရိမ္တႀကီးေမးရင္း ေမာင္က အနားကုိေရာက္လာခဲ့ပါ သည္။ ႏွင္းႏုမွာေတာ့ ဘဝအေမာေတြေျဖသိမ့္စရာ၊ နားခုိစရာ ေမာင့္ရင္ခြင္က်ယ္ႀကီးရွိပါသည္။ ေမာင့္ရင္ခြင္ထဲမွာ နားခုိရင္းဆရာေလး႐ူပမာလာ၏ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းသည့္ မ်က္ႏွာေလးကုိျမင္ ေယာင္ေနမိပါေတာ့သည္။ ။

စံေတာ္ခ်ိန္သတင္းစာ

ဇြန္ (၁၁) ရက္၊ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္